In’t Vörbigahn
Zur Navigation springen
Zur Suche springen
[589]
[596]
500px
Im Vorbeigehen.
Nach einem Gemälde von Heinr. Rasch.
In’t Vörbigahn.
(Zu dem Bilde S. 589)
Blue Heben[1] , blue See;
Bülgen[2] witt as niegen[3] Snee.
Gau[4] in’t Boot to goode Stünn[5]
In’t Vörbigahn schient de Sünn!
5
Süh, wer steiht doar in de Sand,Neeg[6] jüst bi de Waterkant?
As dat Gras weiht Rock und Hoar;
Dunner, steiht mien Trina doar?
Söben Joar bün ick ehr good
10
Blot to friegen[7]fehl de Mood[8]Wenn ick mi dat rech’ bewenn
Bring ick mal uns’ Saak to Enn!
„Dag ook, Trina!“
„Dag ook, Klaas!“
Na, hüt makt dat Seilen[9] Spas?“
15
„Ja – – – un wat ick seggen wull, –Deern, wat löppt de Tied doch dull!“
Trina wiest de Tän[10] un lacht.
„Wull, mien Klaas un du geihst sacht'.“
„Ja – – un wi kriegt griese[11] hoar;
20
kumm, wi makt den Putt hüt kloar[12]!“
Blue Heben , blue See;
Bülgen witt as niegen Snee.
In’t Vörbigahn kümmt de Mood
Un wat lang woart, dat ward good.
Johannes Wilda.