Seite:Briefwechsel Hildebrand Veckinchusen 339.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.
Wilhelm Stieda (Hrsg.): Briefwechsel Hildebrand Veckinchusen

leyver fanghen dan hir. Wante ick hebbe gud ghemak also ick op der masschop mochte hebben unde wes ick to donde hebbe, dat wel ick met der hulpe Godes al wol bedryven. Dey hunderste man weyt noch nicht wo yt faren sal, dat sal ofte God wyl, bet faren dan som meynen. Leyve wyf, du maghestu nu wol seyn unde ick mede, wat vrende wy nu hebben. God moyte uns helpen, dey hevet dey macht.

Item, leyve wyf, also du wol west van des Romeschen konninghes saken dey konne wy noch tom ende bringhen, dar ick noch grot ghelt an hebbe. Her Godeken Fysayn doet uns nicht recht, kommet hey nicht, so moyte wy dar ander rat ophebben.

Item, kommet Einghelbracht ut Lyflande, de sal uns al bescheyt wol brenghen van unsen vrenden. Velle lude wellen segghen, ick solde mynem broder und ander vrenden unsen stat hebben to kenen geven. Du west wol wat dar to schach in vortyden unde wat doghet sey uns dan hebben; dart uns tokomen es, des moghen wy ander luden dancken. Emen sey woy emen sy, dey cleyt lach noch nicht, dat sal seck noch altomale selven vinden, wellet God. Dar twyvel neymant an dey dessen winter wat ander den sne gheraket hevet alst op den soemer kommet, des salt jo ein dels afsmelten. Hirumme so lat dat Gode scheyden noch den tyden, dat sal seck al sulven wol vinden alst tyt es. Welt, du maghest nu alle dinch horen horen unde dat wol vorstan unde wan dy dat wol puntet, so maghestu dat wol vorantworden unde ick mede.

Hedde myn broder Syvert na mynem rade dan al des speles wer uns gheyn noyt, al dont hedden wy wol gheredet met grotem profite unde ere, dar hey nu to wolde. Hey seghede altos, hey wolde seck nicht vorderven umme unsen wyllen, hey hedde sin hemmede leyver dan sin rochk, hevet sin hemmede wol verwart, dey bate es sin. Ik was quansus sin rock den warp hey over den tun, emen duchte dey rochk dochte nicht; hedde heys gheloven wellen, so mochte hey wol vor sinen broder holden hebben, mer emen sy woy emen sy, dyt moyten wy altomale stellen in dey hant Godes met wy moyte dar noch wysselyken mede vortfaren. Ick wyl noch alle sake int beste nemen; twyst tusschen broders unde vrende doch nicht, wante worumme wan dat vromede dat seghen, dat solde gheyn profyt inbrenghen. Darumme so moyten wy lyden so wy best moghen, my dunket dat et wol anders mochte sin met velle saken, alle man kommet nicht met den besten hirto. God vorgheve al mysdat.

Item, Greteken leyve wyf, also vernne also du dat bybrynghen kanst, so sende my myn ghetydebok unde dat bok van den teyn gheboden, darto mynen swarten kerl met dem beverswamme unde den roden kerl met den menckvellen unde darto mynen swarten kerel den langhesten unghevoydert unde ok din ander Vlamesche cleder; solk doent es hir best, dy mach tu in ene tunne slan Heyman efte Tydeman Brekelvelden, dat sey hir an Johannes Sunnenschin senden, so sal my wol werden. Wante ick moyt cleder hebben al bin ick hir in den sten 1 man, mach des sins wol ghebrucken hir in den sten. Item so wes tu dar mer hevest van anderen donde dat dy dar gheyn

Empfohlene Zitierweise:
Briefwechsel Hildebrand Veckinchusen. Leipzig: S. Hirzel, 1921, Seite 93. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Briefwechsel_Hildebrand_Veckinchusen_339.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)