Seite:DE CDA 2 078.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


canonici eiusdem ecclesie, Johannes plebanus de Pazleve, Bertrammus plebanus de Torten, Waltherus plebanus de Berneburc; comes Bedericus de Dorenburc, Ulricus dapifer noster, Heinricus de Walsleve frater suus, Otto de Bredenburc, Heinricus de Groninge, Alexander Canus, Ludegerus de Guzten, Heidenricus de Osfordesleve, Theoricus et Alexander fratres de Tochin, Temo de Plezege, Alvericus de Lopene et filius suus, et alii quam plures tam clerici quam laici.

Acta sunt hec anno ab incarnatione Domini mo.cco.xxviij, indictione j, xj Kalendas Augusti.

Aus dem vielfach beschädigten Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: das Reitersiegel des Ausstellers (Taf. I. 1) hat an grünen und rothen Seidenfäden angehangen, ist aber abgefallen und in viele kleine Stücke zerbrochen. Auch im Coswiger Copialbuche, aus welchem die beschädigten Stellen des Originals (im Text cursiv gedruckt) ergänzt sind. Die Ergänzung der Zeugennamen, welche in dem Copialbuche theilweise fehlen, nach zwei anderen älteren Copien. Gedr: Beckmann Hist. d. F. Anhalt I. 314-315. - 1. de zweimal im Orig. - 2. Orig. nur: Cewic.


95.

1228. (Januar-September.) Graf Heinrich I von Aschersleben über die Befreiung der Kirche zu Zernitz von ihrer Mutterkirche zu Bernburg.

In nomine sancte et individue trinitatis ego Heynricus comes in Aschersleve in perpetuum. Notum sit omnibus tam presentibus quam futuris, quod, sicut accepimus, questio quedam multo est tempore ventilata, quod ecclesia Schernitz ecclesie nostre in Berneburch deberet filiali iure subesse, ecclesia vero in Ilsyneborch contrarium affirmante, quod scilicet libera esse deberet et nulla mediante eidem monasterio pertinere. Sepe enim liberata fuit, ut dicitur, a subiectione ecclesie nostre et circa hec in expensis plurima erogata fuerunt, que longum esset per singula replicare. Sed quia questionum finis non fuit et adhuc pro filia petebamur, diebus nostris tandem agente honorabili viro domino Marquardo fratre eiusdem monasterii talis huic negotio finis accessit, quod ex parte monasterii predicti dimidius mansus in Osferdesleve datus fuit in restaurum ecclesie nostre in Berneburg, et ita fuit negotium conplanatum et eadem ecclesia obtinuit optatum sue titulum libertatis. Verum postmodum magister Waltherus, parrochianus ecclesie nostre, voluntatem concepit vendere mansum illum dimidium, aliquid inde utilius provisurus. Quo intellecto memoratus Marquardus subiit onus emptionis huius, et ita fuit per ipsum sue ecclesie restitutus. De pecunia vero, quam recepit, magister Waltherus ab ipso emit mansum integrum in villa Gozene in proprietatem et usus perpetuos ecclesie nostre, et sic omnis questio conquievit. Quod factum ut perpetuam recipiat firmitatem et nulla deinceps disceptationis alicuius ambiguitas oriatur presentis scripti, cum sigilli nostri impressione auctentico communimus et per gratiam nostram precipimus firmiter observari. Huius rei testes sunt: Arnoldus prepositus de Brote, magister Borchardus canonicus sancti Sebastiani in Magdeburch, Heynricus plebanus in Aken, Theodericus plebanus in Wergeliz, Gerardus plebanus in Osferdesleve, Johannes canonicus de Cozwic, Widego vicarius in Ploceke, Gerardus in Scherniz vicarius; layci

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 78. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_078.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)