Seite:DE CDA 2 117.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


Advocatus sive comes non exiget ammodo illud, quod vorstmede dicitur. Convenimus etiam in hoc, ne de cetero detur illud, quod vogetkorn vocatur, et illud, quod in iudiciis vare dicitur, non servetur, sed quod varschilling dicitur, detur pro ipso. In hoc etiam concordavimus, ne comes sive advocatus infeodare, inpignorare seu permutare possit advocatiam vel aliquam eius partem, si qua sibi inceperit forte vacare. De exuviis sive reliquiis abbatum morientium sic etiam convenimus inter nos, quod in eis nichil iuris sibi usurpet de cetero advocatus. Ad ultimum ut variarum causarum inter nos querelantium omnis controversia sit sublata et firma3 inter nos concordia teneatur, ego Henricus1 comes Ascharie domino abbati et ecclesie Nienburgensi quindecim talenta denariorum vacantia et viginti talenta infeodata proprietatis mee dimitto4. Dimitto insuper bona in Goltiz, que Olricus de Vredeberch a me iure tenuit feodali. Preterea dimitto duos mansos, sive sint plures sive pauciores, ante pontem Kraynum. Item dimitto medietatem bonorum inter Altena et Zstene. Huius rei testes sunt: Bedericus comes de Mulinge, Otto de Bredenhagen et Vulradus frater eius, Offo de Tribul, Conradus dapifer, Fredericus Slichtin, Tidericus de Zstene, Henricus de Richouwe, Henricus de Hekelinge, Henricus de Isenburch, Arnoldus de Stasforde milites, et alii quam plures5. Datum anno gracie mo.cco.xxxoixo.

Transsumpt einer Urkunde der Grafen Johann, Albrecht und Bernhard von Anhalt d. d. Magdeburg 17 December 1288 (no. 644). Gedr: Beckmann Hist. d. F. Anhalt V. 71-72. - 1. Mspt. nur die Anfangsbuchstaben. - 2. Beckmann, der noch das Original vor Augen gehabt zu haben scheint, schaltet hier noch ein : singulis vicibus. - 3. Beckm: de cetero. - 4. Fehlt im Mspt. und Beckm. - 5. Hier folgt bei Beckm. noch: Ut igitur quod a nobis concorditer et rationabiliter constat factum, a nullo hominum valeat in posterum infirmari, paginam hanc sigillorum nostrorum robore confirmamus.


146.

1240. Mai 16. Erzbischof Wilbrand von Magdeburg bezeugt, dass Dietrich von Besenstedt zwei Hufen Landes zu Besenstedt, die er von der Katharinenkirche zu Aschersleben lehnsweise besessen, von dem Oberlehnsherrn derselben, dem Grafen Dietrich von Brene, zurückgekauft habe.

Wilbrandus Dei gratia sancte Magdeburgensis ecclesie archiepiscopus omnibus presentem paginam inspecturis salutem in Christo. Ne facta notabilia propter vetustatem temporum ab aula memorie deleantur, ea tenacibus instrumentis non inmerito commendamus, ut illis inspectis gestorum scientia possit haberi. Recognoscimus igitur et presentibus protestamur, quod Thidericus de Besenstede duos mansos in eadem villa sitos ad annuum censum tenet de ecclesia sancte Katerine in Ascharia, que de comite Thiderico de Brenen feodum mansorum eorundem, quod idem Thidericus1 ab ipso tenebat, post resignationem in manibus comitis factam duodecim marcis argenti redemit. Dabit autem dictus Thidericus1 annis singulis ad censum memorate ecclesie marcam unam, sed eo mortuo succedere sibi debent in bonis et censu eodem utriusque sexus pueri, tam masculi quam femine, heredes legitimi, dummodo sese de latere non contingant, filii filiorum et filie filiarum. Erit etiam census iste stabilis et perhennis a dicte ecclesie provisore

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 117. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_117.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)