Seite:DE CDA 2 141.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


179.

1249. April 20. Liegnitz. Boleslaw, Herzog von Schlesien und Polen, vergleicht sich in Gegenwart des Abtes von Nienburg mit dem Erzbischofe Wilbrand von Magdeburg über die Theilung des Schlosses und Landes Lebus.

--- Insuper testes sunt: venerabiles patres abbas de Nyenborch et abbas de Monte, Albertus de Wernigherode Magdeburgensis ecclesie prepositus, Rodolphus de Dyngelstede decanus et prepositus Ropertus de Querenvorde; layci autem illustris homo Burchardus Magdeburgensis burgravius et nobiles homines comes Albertus de Ravenswald, Otto de Hademersleve, Waltherus de Arnestein, comes Ludolfus iuvenis de Halremunt, Waltherus de Barbey, Hermannus de Werberch, Wernerus de Dobyn et Gerhardus domicellus de Querenvorde, ministeriales Vulradus de Indagine, Wydego de Camenz, Henricus de Alissleve dapifer curie Magdeburgensis, Otto de Godebuz, Gerhardus et Hermannus fratres de Wederden, Richardus de Damis, Henricus et Johannes fratres de Gatersleve, Ericus de Borch, Erenfridus de Gyvekensteyn, Olricus Bǒc advocatus de Beiger-Nyenborch, Richardus domicellus de Czerwist, Rodolplus de Neminc, et alii quam plures milites et servi. Datum Legenitz, anno gracie mo.cco.xlviiijo, xij Kal. Maii.

Aus dem Magdeburger Copialbuche im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst. - Vollständig gedr: Riedel cod. dipl. Brand. I. 24. 336-338.


180.

1249. April 25. Braunschweig. Herzog Otto I von Braunschweig verspricht in Bunde mit anderen Fürsten, darunter auch die Grafen von Ascharien, dem erwählten Bischof Hermann von Hildesheim seinen Schutz.

Quia nos Dei gratia Otto dux de Bruneswic dati sumus una cum illustribus principibus rege Dacie, duce Saxonie, marchionibus de Brandeburch, comitibus Ascharie, duce Jucie tutores ac defensores venerabili consanguineo nostro domino Hermanno Hildensemensi electo a domino Ferrariensi electo, nunc apostolice sedis legato, qui ex speciali mandato, quod a domino apostolico super provisione Hildensemensis ecclesie receperat, eundem nostrum consanguineum dominum Hermannum prefecit dicte ecclesie in pastorem et solempniter confirmavit, ut nos illud, quod nobis cum prefatis principibus tam racionabiliter et tam publice est iniunctum, pro posse nostro nunc exequamur et in antea disponamus exequi Deo dante nostrum consanguineum tuendo et pro viribus defendendo, ne aliquis, seu legatus seu subdelegatus, archiepiscopus, episcopus, abbas, prepositus, clericus, religiosus aut secularis, vel etiam simplex clericus seu alius, de quo timendum sit occasione alicuius mandati, nos gravare valeat ex hoc facto per sententiam qualemcunque vel etiam interdictum, pro nobis et universo clero et ecclesiis nobis subiectis sedem apostolicam appellamus.

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 141. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_141.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)