ordinis sancti Benedicti, Halberstadensis diocesis, a nonnullis, qui nomen Domini recipere in vacuum non formidant, sicut accepimus, gravibus affligantur iniuriis et iacturis,
nos eorundem prepositi et conventus providere quieti et malignorum malitiis obviare
volentes dilectioni tue per apostolica scripta mandamus, quatinus dictis preposito et
conventui adversus raptorum, predonum et invasorum audaciam efficaci presidio defensionis assistens non permittas, eos in personis et bonis suis a talibus molestari, molestatores huiusmodi per censuram ecclesiasticam appellatione postposita compescendo,
presentibus post quinquennium minime valituris.
Datum Anagnie, Idus Novembris, pontificatus nostri anno quinto.
1259. December 9. Strausberg. Erzbischof Rudolf von Magdeburg vergleicht sich unter Erwähnung des Grafen von Anhalt mit dem edlen Herrn Walter von Arnstein über das Schloss Rammelburg.
Rodolphus Dei gratia sancte Magdeburgensis ecclesie archiepiscopus omnibus presentes litteras inspecturis salutem in Domino. Cum labilis hominum sit memoria, ne ea, que rite aguntur, a nobis tollat oblivio, placuit ipsa scripture testimonio commendari. Recognoscimus ergo et tenore presentium protestamur, quod nos super ea parte castri Rammenneborch, quam olim bone memorie dominus Albertus, predecessor noster, emit a nobili viro domino Alberto1 de Arnesten, quam nobilis vir, filius suus, dominus Walterus1 de Arnesten nun quam fuisse datam secundum morem terre coram comite de Anhalt affirmabat, cum quo, ut omne dubium amputaremus, concordavimus isto modo, quod partem castri cum suis attinenciis supradictam dedit nobis et ecclesie nostre in ius et proprietatem perpetuam, heredum suorum accedente consensu, nos vero curiam, quam pater suus habuerat, et aliam curiam, quam fratres G. et H. cognomine Wucken de manu nostra tenuerant, concessimus iam dicto domino Waltero1 in feodum castrense, quod volgariter borglen vocatur, ita, quod de utraque curia noster castrensis sit ibidem et castrum liberum maneat nobis et successoribus nostris, ut, cum necesse fuerit, homines nostros pro defensione ecclesie nostre ibidem mittere et tenere possimus, sicut in aliis castris nobis vacantibus, ipse eciam, cum necesse habuerit, contra hostes suos se poterit defensare. Testes huius sunt: Wernerus de Kerberg vicedominus, Conradus1 de Sterenberg cellerarius, Albertus1 de Arnesten archidiaconus, Henricus1 de Grůnenberg prepositus sancti Nicolai canonici Magdeburgenses, Everhardus plebanus de Glinde cappellanus noster, Arnoldus canonicus sancti Nicolai; layci Gevehardus1 de Grůnenberg, Gerhardus1 de Wederde et Gerhardus1 filius suus, Richardus1 de Ceruwist, Richardus1 de Vrisach, Otto Glatere, Johannes de Mardestorp, Otto de Nendorp, Henricus Boz milites, et alii plures. Et ne hec cuiquam futuris temporibus veniant in dubium, presentes
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 189. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_189.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)