Seite:DE CDA 2 190.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


litteras conscribi et nostro et illustris principis domini Ottonis marchionis Brandeburgensis et domini Wolteri de Arnesten sigillis fecimus roborari. Acta sunt hec Struceberg in domo fratrum predicatorum, anno Domini m.cc.lix, v Idus Decembris, pontificatus nostri anno septimo.

Aus dem Magdeburger Copialbuche im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst. Gedr: Riedel cod. dipl. Brand. II. 1. 65; Lünig spicil. eccles. I. Forts. Anh: v. Erzstiften 35-36 (sehr fehlerhaft). - 1. Im Mspt. nur die Anfangsbuchstaben.


254.

1259. December 15. Halberstadt. Bischof Volrad von Halberstadt entschädigt das Jungfrauenkloster zu Hadmersleben für den von ihm an den Markgrafen Otto III von Brandenburg verkauften Zehnten zu Peseckendorf mit dem Zehnten von 24 Hufen Landes zu Klein-Alsleben.

In nomine Domini amen. Volradus Dei gratia Halberstadensis ecclesie episcopus, Hermannus prepositus, Wickerus decanus totumque capitulum maioris ecclesie in Halberstat omnibus in perpetuum. Ut facta hominum mortalium transferantur ad memoriam et plenam noticiam futurorum, solent scripture permanentis amminiculo roborari. Hac nos ducti previa ratione presentium tenore recognoscimus et publice protestamur, quod, cum nostrum capitulum duas partes decime in Pesekendorp a dominis et capitulo sancti Pauli in Halberstat ad se iusto permutationis titulo transtulisset et nos propter multas obligationes debitorum easdem duas partes decime illustri principi Ottoni marchioni Brandenburgensi vendere oporteret, pia intentione monasterio sanctimonialium in Hademarsleven nobis aliis monasteriis propensius ratione fundationis annexo, cuius tertia pars decime erat ville Pesekendorp superius prenotate, providere curantes, ne prefatum monasterium contingeret a predicto marchione vel ab ipsius clientibus aliquatenus molestari, pro memorata tercia parte decime dedimus in restaurum monasterio prelibato Hademarsleven de consensu et voluntate unanimi tocius capituli nostri decimas integras tam fructuum quam animalium de viginti et quatuor mansis in minori Aisleven cum omni iure ac proprietate, sicut nos eas possederamus, in perpetuum possidendas pacifice et quiete. Huius rei testes sunt: Hermannus maior prepositus, Wickerus decanus, Burchardus vicedominus, Cono de Defholt, Rodolphus portenarius, Volradus de Kirchberch, Heinricus de Regenstein, Widekindus de Novo Castro, Heinricus de Drondorph, Hermannus scolasticus, Albertus de Aldenburch, Bertoldus de Klettenberch, Everwinus prepositus sancti Bonifacii, Cristianus de Stalberch, Hermannus Hude, Ludegerus de Lacu, Ludolphus de Dalem, Wichmannus de Barboie, Otto prepositus Walbacensis, Guntherus de Mansvelt, Heidenricus de Scartvelt, Heidenricus de Zangenberc, Gevehardus de Querenvurde, canonici maioris ecclesie in Halberstat; laici Fridericus Kroch, Heinricus Leo, Bertoldus de Welpesleven, Randewicus de Alsleven, Ludolphus de Hademarsleven, et alii quam plures. Et ne cuiquam hominum processu temporis super premissis dubium aliquod possit aliquatenus generari, presentem paginam inde conscriptam sigillis nostris duximus muniendam.

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 190. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_190.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)