munimine fecimus insigniri. Huius rei testes sunt: Albertus de Cocstide, Fridericus de
Gerenrode et Henricus frater suus, Bertrammus de Wegeleve, Henricus de Destorp,
Johannes de Wedersleve, Helembertus de Adesleve, et alii quam plures.
Acta sunt hec anno dominice incarnationis mo.cco.lxo.
(1260.) Arnold von Berge verzichtet zu Gunsten des Stiftsconvents zu Quedlinburg auf seine vogteilichen Rechte an gewissen Aeckern zu Rieder.
Ego Arnoldus dictus de Monte presenti scripto protestor et tam presentibus quam futuris notifico, quod, cum inter conventum Quedlingeburg et me questio verteretur super advocatitio iure in quibusdam agris, qui overlant appellantur, ad allodium in Redere pertinentibus, mediantibus Aschwino marscalco et Bertoldo de Ditvorde multibus renunciavi penitus omni iuri, quod in advocatia predictorum agrorum et unius aree ad allodium similiter pertinentis quoquo modo addicere mihi possem, excepto eo, quod ungerichte dicitur in vulgari, quod mihi reservo in area memorata, cuius possessor venire non tenebitur ad placitum advocati, in qua etiam domina preposita destituet quem voluerit et locabit, mea non requisita licentia vel petita. Huius rei testes sunt: Wernerus filius, Conradus Ethiops, Conradus de Hoiem milites, Olricus de Marsleve, Luderus de Orden, et alii quam plures.
1261. August 2. Aschersleben. Graf Heinrich II von Ascharien bestätigt seinen Unterthanen in Aschersleben das ihnen von seinem Grossvater und Vater verliehene Recht.
Nos Hinricus Dei gratia comes Ascharie et princeps de Anahalt universis, ad quos presens scriptum pervenerit, salutem in salutis auctore. Volentes in iusticia inveniri faciles et in gratia liberales recognoscimus et presenti pagina protestamur, nos subditis nostris in Ascharia sub tuitione nostra et in nostro iudicio constitutis idem ius et gratiam, quam sibi ab avo nostro felicis memorie, duce Bernardo, et patre nostro, comite Heinrico, indultam tenebant et concessam, indulgemus inviolabiliter observandam, ne videlicet aliquo subditorum nostrorum moriente rerum suarum subdivisio, quod vulgariter budelinche nuncupatur, per nos vel nostros fiat advocatos, set bona ipsorum ad possessores devolvantur debitos et heredes, litonum nostrorum tamen iure nichilominus observato.
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 195. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_195.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)