Seite:DE CDA 2 311.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


431.

1274. Februar 24. Hagenau. König Rudolf I bestätigt in Gegenwart des Grafen Otto I von Anhalt dem Kloster Pforta dessen Rechte, Freiheiten und Besitzungen.

--- Testes huius rei sunt: Albertus dux Saxonie illustris princeps noster, Otto de Anhalt, Otto de Orlamunde, Burchardus de Querenforte comites; magister Henricus aule nostre prothonotarius, Gebehardus prepositus in Saltwedele, Lutholfus capellanus noster canonicus ecclesie Nuenburgensis, et alii quam plures. Datum Hagenowe, anno Domini m.cc.lxxiiij, vj Kal. Martii, regni nostri anno primo.

Aus dem Diplomatarium des Klosters Pforta in der dortigen Gymnasialbibliothek. Vergl. Böhmer regg. Rudophi no. 59.


432.

1274. März 5. Magdeburg. Erzbischof Konrad II von Magdeburg über die zum Theil von den Herren von Warmsdorf erkaufte Vogtei in Bernsdorf und Drozemiz.

In nomine Domini amen. Conradus Dei gratia sancte Magdeburgensis ecclesie archiepiscopus universis presentibus et futuris imperpetuum. Quoniam honor advocatie ac defensionis plerumque mutatur in onus offensionis iudicio claudicante, unaqueque consuevit libenter ecclesia de se onus hoc excutere, ut quem pro se habere debuit defensorem, contra se non collocaret offensorem, dampnis potius se subiciens momentaneis quam subiaceat sempiternis. Hac itaque consideratione ductus noster devotus Heinricus de Grůneberg, obedientiarius nostre ecclesie, de bonis in Bernekendorp et Drozemiz, in quibus viri nobiles dominus Theodericus miles et Henricus et Bernardus ac fratres eorundem dicti Strůz sub duodecim mansis et medio tenuerunt a nobis advocatiam in feudo, datis eisdem quinque marcis et fratribus Eburkino et Theoderico militibus dictis de Warmesdorp decem et septem marcis, totaliter absolvit hanc ab illis, supplicans nobis devote, quatenus eam donare in ius proprium huic obedientie curaremus. Predictis igitur fratribus Theoderico, Hinrico, Bernardo ac fratribus eorundem resignantibus nobis advocatiam huiusmodi et renuntiantibus coram nobis omni iuri, quod eis competebat vel competere poterat in eadem, relinquimus eam obedientie prelibate liberam et proprietatem eiusdem advocatie super decem mansis et medio in villa Bernekendorp et duobus mansis in Drosemiz de consensu nostri capituli donamus pietatis intuitu et annectimus illi obedientie imperpetuum possidendam, proviso tamen, quod obedientiarius, qui pro tempore fuerit, nullam potestatem infeudandi, obligandi vel alio alienationis tytulo alienandi advocatiam eandem habebit, ymmo aput nominatam semper obedientiam remanebit. In cuius donationis nostre et exemptionis premisse testimonium evidens presens scriptum tradi iussimus et sigillis, nostro scilicet et nostre ecclesie, fecimus communiri.

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 311. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_311.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)