Seite:DE CDA 2 433.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


612.

1287. März 1. Graf Johann I von Anhalt bestätigt nebst seinen Brüdern Bernhard II und Albrecht den Verkauf verschiedener Güter und die Uebertragung der Capelle des h. Vitus zu Oldisleben, sowie auch des Waldes Alten-Hain, an das dortige Kloster.

In nomine Domini amen. Nos Johannes Dei gratia comes de Anhalt notum facimus universis tam presentibus quam futuris tenore presencium lucide protestando, quod de communi consensu et bona voluntate fratrum nostrorum, Alberti videlicet et Bernardi, aliorumque heredum nostrorum vendidimus religiosis viris domino Christiano abbati et conventui monasterii in Oldisleiben curiam, quam Luterus de Bisa personaliter inhabitavit, cum quatuor areis eidem curie adiacentibus et antiquo humulario sito ante silvam, receptis proinde ab eodem abbate et conventu viginti quinque marcis argenti de Steindal. Et quia visum fuit nobis, quod ex empcione et vendicione huiusmodi idem monasterium aliquantisper foret lesum, nos moti intuitu pietatis capellam sancti Viti adiacentem foribus ipsius monasterii eisdem abbati et conventui legittima donacione contulimus cum omnibus suis pertinentiis perpetuo possidendam, transferentes in ipsos possessionem et dominium et omne ius, quod1 racione progenitorum nostrorum vel consuetudinis cuiuscumque actenus habuimus in ipsa capella tam in agris quam in areis supradictis. Recognoscimus insuper in hisdem scriptis, nos vendidisse iam dicto domino abbati et conventui ibidem silvam adiacentem eidem ecclesie, que vulgariter dicitur alde hayn, integraliter cum suo fundo iure proprietatis perpetuo possidendam pro summa quinquaginta marcarum usualis monete, quam pecuniam tam pro captila quam pro silva presentibus nostris litteris fatemur nobis esse plenarie solutam. Et ut huiusmodi nostra donacio et vendicio inviolabilis perseveret, presentes litteras conscribi et appendiculis nostri sigilli simul et advocati nostri in Saxenborg fecimus communiri. Testes huius sunt: dominus Heinricus senior nobilis de Heldrungen, dominus Hermannus de Scakinstede, dominus Tilo de Warmstorb, dominus Heburc2 dictus Cruc, dominus Heinricus de Loderstete, dominus Tilo de Altindorp, dominus Conradus de Trebre, dominus Heinricus de Vrumerstete, dominus Fridericus de Retmestede3, dominus Fridericus dictus Slichtinc, dominus Waltherus de Wranckenhusen milites; dominus Johannes scriptor, dominus Heinricus plebanus in Oldislebin, dominus Conradus plebanus in Saxenborg sacerdotes, et alii quam plures fide digni.

Acta sunt hec anno incarnationis Domini m.occo.lxxxvijo, Kalendas Marcii.

Aus dem Copialbuche des Klosters Oldisleben im Staatsarchive zu Weimar. - Auszugsweise gedr: Mencken script. rer. Germ. I. 625-626 und Lenz Becmannus enucl. 237. z. J. 1280. Die vij ist aber nicht zu den Kalenden sondern zu der Jahreszahl zu ziehen. - 1. Mspt. schiebt hier ein: ad nos. - 2. D. i. Everko. - 3. Offenbar identisch mit dem Fridericus de Egetstete in no. 594 und mit dem Fridericus de Gletstete in no. 610. - Vergl. zum ersten Theil dieser Urk. no. 594 und 610.
Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 433. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_433.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)