1288. Mai 8. Halberstadt. Bischof Volrad von Halberstadt bekundet die Verpfändung von Schloss und Stadt Wegeleben mit den dazu gehörigen Gerichten und übrigen Dependenzen an das Stift Halberstadt von Seiten der Grafen Otto I und Heinrich III von Anhalt.
Nos Volradus Dei gratia Halberstadensis ecclesie episcopus universis presentes litteras inspecturis cupimus esse notum, quod hec est forma placitorum, que inter nos et nostre ecclesie capitulum parte ex una et illustres principes dominos Ottonem et Henricum fratres comites de Anehalt ex altera exstitit placitata, quod ipsi comites castrum et civitatem Wegenleven cum pascuis, fossatis, indagine et quicquid intra septa murorum continetur, pro octingentis marcis puri et examinati argenti nobis obligarunt et nostro capitulo in hunc modum, quod a festo Penthecostes nunc venturo usque ad tres annos continue subsequentes ita, quod, cum potuerint et voluerint, intra hunc terminum habebunt redimendi pro predicta pecunia liberam facultatem. Si vero ipsos comites vel heredes eorundem redimere non contingeret dictam munitionem infra terminum prelibatum, tunc nos et nostrum capitulum superaddere deberemus dictis comitibus ducentas marcas examinati argenti infra duos menses triennio evoluto. Insuper hinc inde elegimus octo arbitratores, quatuor ex parte nostra et nostri capituli elegimus, quorum nomina hec sunt: Wernerus marscalcus, Ludolfus de Hartesrode, Bernardus de Papstorp milites et famulus Johannes noster dapifer; ex parte vero comitum predictorum similiter quatuor electi sunt, videlicet Olricus marscalcus, Arnoldus de Monte, Hinricus de Hoven, Thidericus de Wederstede milites. Hii octo ex utraque parte electi taxabunt iudicia in Vrevelone et Eilwardestorp, que volgariter goscop nuncupantur, ac castrense pheodum in Wegenleve, quod borghlen nominatur, et omnia bona inpheodata in iudiciis prescriptis et iudicia antedicta, ac de estimatione predictorum qualiter solvi debeant et pro qua summa pecunie, nec non de induciis ad solutionem faciendam ordinandis sine contradictione partium tenebunt liberam potestatem. Si vero infra quatuordecim dierum terminum, cum fuerint requisiti, non possent de promissis concordare, intrabunt omnes predicti octo Quedelingeburg ad iacendum nulla nocte exituri, nisi estimaverint et fecerint, prout antea est expressum. Item castrense pheodum persolvi debet secundum estimationem et valorem. Preterea si dominos comites predictos vel eorum heredes redimere contingeret infra triennium dictam munitionem, non deberent tytulo venditonis seu alienationis in aliam personam vel ecclesiam transferre nisi nobis et nostro capitulo pro pecunia superius nominata. Insuper domini comites nobis dabunt singulis annis quinquaginta et quinque marcas usualis argenti in subsidium expensarum, quibus dictum opidum nomine pignoris fuerit obligatum. Pendente et durante obligatione huius opidi domini comites expensas ianitorum et etiam vigilium procurabunt, item expensas ad reparationem muri, si lapsus fuerit vel si ruinam minetur, seu ad edificia necessaria reparanda domini comites similiter pendente triennio ordinabunt et, si expense huiusmodi non fuerint per dominos comites ordinate, nos conputabimus super castrum defectus expensarum omnium premissorum, domini vero comites predictas lta et quinque marcas ideo dent singulis annis nomine expensarum, ut nec nos vel noster advocatus in redditibus
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 445. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_445.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
