Seite:DE CDA 2 471.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


cum voluntate et permissione2 nostrorum heredum libere contulisse perpetue possidendas, preterea profitentes, si frater noster dominus Sifridus, cuius consensum ad presens propter eius absentiam non poteramus habere, sepedictos fratres voluerit in posterum in bonis sepedictis inpedire per se vel per alium, nos fratribus sepedictis firmam garantiam ac warandam donaturos.

Acta sunt hec anno Domini mo.cco.lxxxxo, sabato post octavam epiphanie, hora none, in Kosswich, presente domino Godefrido3 decano Kosswicensi et presentibus domino Friderico4 de Rosslowe dicto Slichting, domino Bernardo de Vulfen, domino Struzone dicto de Pulle militibus et Wiboldo famulo dicto de Vorst. In cuius rei evidentiam presentem cartam munimine sigilli nostri duximus roborandam.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst; angehängt sind zwei Siegel: a) an einem Pergamentbande dasjenige des Ausstellers (Taf. VI. 3) und b) an Hanffäden dasjenige seines Bruders Heinrich (Taf. V. 4). - 1. Orig: salvatori. - 2. Orig: promissione. - 3. Orig. nur: God. - 4. Orig. nur: Fr. - S. no. 668.


668.

1290. Januar 14. Coswig. Graf Albrecht I von Anhalt schenkt aus Liebe zu seinem Bruder, dem Deutschritter Hermann, dem Orden desselben die Kirchen zu Qualendorf und Provzich.

In nomine Domini amen. Albertus Dei gratia comes de Anhalt universis sancte matris ecclesie filiis presens scriptum visuris vel audituris salutem in omnium salvatore. Ne facta hominum salubria labente tempore a memoria hominum evanescant, necesse est ea litterarum testimonio perhennari. Noverint universi presentis temporis et futuri, nos dulci pietate tactos pure propter Deum et ob remedium animarum predecessorum nostrorum et nostrarum et successorum nostrorum honorabilibus viris fratribus domus Theutonicorum, quos speciali favore propter dilectum fratrem nostrum Hermannum, qui in eodem ordine iugiter Deo militare non formidat, amplectimur, ecclesias nostras in Prouzic et in Qualendorp dedisse pleno consensu fratrum nostrorum domini Heinrici et domini Syfridi accedente et id nobiscum voluntate libera facientes, volentes ut iidem fratres dictas ecclesias omni libertate et iure possideant perpetuo, quod in eisdem videbamur actenus habuisse. Ut autem hec salubris donacio sine dolo facta firma permaneat, presens scriptum dedimus nostrorum sigillorum appensione roboratum. Datum anno Domini mo.cco.lxxxxo, xixo Kalendas Februarii, Cozwic, presente domino Godefrido1 decano Cozwicensi et presentibus militibus domino Frederico2 de Rozlowe dicto Slictingo, domino Bernardo de Wolve, domino Frederico Slicting de Gloworp, domino Struzone dicto de Pule et Wiboldo famulo dicto de Vorst.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: an Hanffäden angehängt sind zwei Siegel: a) des Grafen Heinrich von Anhalt (Taf. V. 4) und b) des Ausstellers (Taf. VI. 4). - 1. Orig. nur: God. - 2. Orig. nur: Fred. - Ist nur eine andere Ausfertigung von no. 667.
Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 471. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_471.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)