Seite:DE CDA 2 483.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


683.

1290. September 1. Bischof Volrad von Halberstadt vergleicht das Stiftscapitel zu Goslar mit dem Ritter Friedrich von Hoim und dessen Söhnen über vier Hufen Landes vor Hoim.

Volradus Dei gratia Halberstadensis ecclesie episcopus universis presens scriptum intuentibus salutem in Domino. Comparentibus in iudicio coram nobis in die beati Egidii confratre decano et suis canonicis ex parte Goslariensis ecclesie pro se et domino Frederico milite de Hoyem et filiis suis Frederico et Konemanno ex parte altera, multis altercationibus hinc inde habitis super iure quatuor mansorum in Hoyem, tandem in arbitros nobis mediantibus exstitit compromissum, qui de consensu partium compositionem, que subscribitur, ordinarunt, videlicet ut ipsi fratres Fredericus1 et Konemannus2 cum suis heredibus tantum predictos quatuor mansos teneant ab ecclesia memorata et possideant locationis titulo sub hac forma, scilicet ut predicte ecclesie Goslariensi duas marcas nigri argenti, cuius quinque fertones faciant puram marcam, absque omni exceptione annis singulis in die beati Martini persolvant. Si autem dictam pensionem die prefixo non persolverint, extunc sine qualibet contradictione cadent ab omni iure, quod ex parte emptionis et locationis sibi in predictis mansis preter advocaciam poterunt vendicare. Idem etiam fratres eadem bona libere restituent litonibus, a quibus sunt comparata, pro septem marcis nigri argenti, cum ab eisdem fuerint requisiti. Insuper si processu temporis dicta bona iure hereditario sive litonico quis inpeteret, ipsi fratres prenominati inpetitoribus respondebunt in amicicia vel in iure et ab omni periculo abinde emergenti eripient ecclesiam Goslariensem suis laboribus et expensis, quamdiu predictorum bonorum fuerint possessores. Preterea canonici iam sepedicti prenarratos quatuor mansos in suos usus redimere poterunt pro vij marcis nigri argenti, quandocumque voluerint et ipsis visum fuerit oportunum. Ne igitur prenarrata compositio consensu partium aprobata valeat ab aliquibus in posterum retractari, presens scriptum sigillo nostro necnon et partium in sufficiens argumentum fidei et ad ostendendum utrorumque consensum fecimus communiri. Huius rei testes sunt: dominus Hermannus3 de Scartvelde, dominus Gevehardus4 de Arnstein, dominus Johannes5 de Hyligendorp, magister Meynardus6 notarius; milites vero dominus Wernerus marscalcus, dominus Hugoldus7 dictus de Rodhen, et alii quam plures tam clerici quam layci fide digni. Acta sunt hec anno gratie mo.cco.lxxxxo, in die beati Egidii confessoris.

Aus dem Original im Stadtarchive zu Goslar: an Pergamentbändern angehängt sind die Siegel des Bischofs Volrad, des Stiftes S. Simonis und Judae zu Goslar (beschädigt) und Friedrichs von Hoim (viermal queergestreifter Schild, in der zweiten Streife von oben ein von Punkten umgebenes Kreuz; Umschrift: + S. Friderisci De Hogum). - 1. Orig. nur: Fr. - 2. Orig. nur: Ko. - 3. Orig. nur: H. - 4. Orig. nur: G. - 5. Orig. nur: Jo. - 6. Orig. nur: Mey. - 7. Orig. nur: Hu.
Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 483. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_483.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)