Seite:DE CDA 2 537.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


labantur cum tempore, consuevimus ea scriptis autenticis roborare. Eapropter noverint universi Christi fideles tam presentis temporis quam futuri, quod ob reverentiam Dei omnipotentis et sue matris Marie et amorem specialem, quem ad conventum sanctimonialium ecclesie sedis sancte Marie apud Egelen semper habuimus et habemus, parrochiam infra muros Egelen et omnes mansos ab antiquo pertinentes ad capellam sancti Petri nunc destructam ac omnes areas sitas in antiquo foro in sinistra parte vie, que de opido Egelen versus Quedelincburch se protendit, ac etiam quoddam pratum, que omnia dictus conventus sanctimonialium apud opidum Egelen de consensu nostro ac aliorum discretorum virorum maturo consilio ab ecclesia Gerenrodensi ad suos usus necessarios perpetuo possidenda conparavit, prout in privilegiis inde confectis1 plenius ostenditur et docetur, nos iam dicte Gerenrodensi ecclesie, a qua hec omnia superius memorata iure tenuimus feodali, resignamus plene et plenarie in hiis scriptis, renunciantes nichilominus simpliciter omni inpeticioni sive actioni, que nobis et heredibus nostris fortassis ex quacumque causa contra omnia bona sepius recitata conpetere videretur. Ne igitur in posterum super huiusmodi resignationem sive renunciationem alicui dubium oriatur, presentem paginam sigillorum nostrorum munimine in testimonium sufficiens duximus roborandam.

Datum anno Domini millesimo ducentesimo nonagesimo tercio.

Aus dem Original im Pfarrarchive zu Egeln: an rothseidenen Fäden hängen die trefflich erhaltenen im wesentlichen - bis auf die Umschrift - übereinstimmenden Siegel der drei Aussteller (Schild mit den zu 2. 1. gestellten Hirschen, Nebenschildchen mit dem aufsteigenden Löwen). - 1. Vergl. die no. 749, 750 und 751, aus welchen sich auch die Ausstellungszeit der vorstehenden Urkunde ergiebt.


762.

1293. Hennig Truchsess von Alvensleben genehmigt, dass Erich von Gattersleben, genannt von Frose, dem Kloster Michaelstein den viertel Zehnten und zwölf Hufen Landes zu Winningen auf drei Jahre verkauft.

Nos Henningus dapifer de Alvensleve recognoscimus per presencia publice protestantes, quod venditionem quarte partis decime et duodecim mansorum in campo et villa Winninge, quam Ericus de Gatersleve dictus de Vrose vendidit ecclesie Lapidis sancti Mychahelis tribus annis continuis percipiendam, ratam tenere volumus et inviolabilem observare, obligantes nos in presentibus, si, quod absit, prefatus Ericus carnis debitum infra triennium exsolveret seu hoc causa alia impediret, ut ecclesia prenotata in perceptione huius decime defectum aliquem seu impeditionis quippiam in hoc triennio sustineret, quod concedemus et assensum plenum dabimus, ut in annis sequentibus continuis ipsa ecclesia predictam decimam percipiat, donec ex integro suppleat hunc defectum. In ratihabitionem vero et in evidens testimonium premissorum presentem litteram sygillo nostro duximus roborandam.

Datum anno incarnationis dominice millesimo ducentesimo lxxxxo tercio.

Aus dem Original im Landeshauptarchive zu Wolfenbüttel: das an einem Pergamentbande angehängt gewesene Siegel des Ausstellers ist verschwunden.
Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 537. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_537.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)