1300. November 10. Quedlinburg. Heinrich von Hoim verkauft die Vogtei über eine Hufe Landes zu Sülten an Hermann Luscus und dessen Bruder Eberhard.
Nos Hinricus de Hoygem, filius quondam Willekini dicti clerici de Hoygem, recognoscimus per presentes publice protestantes, quod advocatiam unius mansi in campis Sulten siti, quem videlicet mansum Hermannus Luscus ab ecclesia sancti Wiperti iure possidet censuali, eidem Hermanno vendidimus pro recepta ab ipso quadam pecunie quantitate et eandem advocaciam dicti mansi sic venditam antedicto Hermanno Lusco ac Everhardo fratri suo iure feodali seu hereditario duximus conferendam addicientes, quod post decessum iam dictorum fratrum dictam advocatiam conferre debebimus eodem iure ipsorum heredibus universis. Huius rei testes sunt: Betemannus ac Betemannus de Orden, Heydenricus de Padeborne, Fredericus dictus de Meggenstede ac Siffridus de Groninge, qui nobis omagio sunt astricti, nec non Hinricus Zabel, Mathyas famulus noster, Henningus Cocus, Johannes de Sulten, Conradus Puerorum, et quam plures alii fide digni. In cuius rei testimonium presens scriptum super hoc confectum nostri sigilli munimine duximus roborandum.
Actum et datum Quedelingeborg, anno Domini mo.ccco, in vigilia beati Martini episcopi.
1300. December 4. Ascharien. Graf Otto I von Ascharien ertheilt den Klöstern Marienthal, Riddagshausen und Michaelstein die Erlaubniss, in seinen Landen, besonders zu Birnbaum, nach Metallen zu schürfen und eventuel darauf zu bauen.
Otto Dei gratia comes Ascharie et princeps in Anehalth universis Christi fidelibus, ad quos presens scriptum pervenerit, in perpetuum. Thesaurus absconditus modice utilitatis est, ut doctrina asseruit sapientis. Igitur tam nostre quam communi utilitati omnium intendere cupientes damus, concedimus et liberaliter indulgemus consensu dilecti filii nostri Ottonis voluntario accedente abbatibus et conventibus Vallis sancte Marie, Riddageshusen, Lapidis sancti Mychahelis, ordinis Cysterciensis, Halberstadensis dyocesis, facultatem et plenariam libertatem querendi et percipiendi mineras et metalla cuiuscunque generis seu conditionis in nostro dominio, ubicunque et quocienscunque voluerint, et specialiter in loco, qui Birbom vulgariter appellator, sic ut ius nostrum et ipsorum secundum consuetudinem montes colentium, quod vulgo berchrechth nominatur, nobis et ipsis salvum maneat et illesum, ita quod predicti abbates et conventus societates assumant, partes assignent, quibuscunque et quocienscunque voluerint, et ab opere etiam cessare poterint, quando eis placuerit, et quicquid in talibus fecerint, apud nos stabile sit et firmum. Insuper volumus
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 617. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_617.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
