Seite:DE CDA 2 618.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


ipsos et quoscunque assumpserint in omnibus, in iure suo, quantum possumus, defensare, et iudices nostri seu nunctii nostri in nullis ipsos molestare debent nec se aliqualiter intromittere de hiis, que ad ius seu consuetudinem pertinent abbatum et conventuum prescriptorum. Ad hec omnia et singula nos nostrosque successores presentibus obligamus. Et ut hec nostra donatio, concessio et obligatio stabilior et firmior in perpetuum perseveret, presentem litteram super hoc confectam prescriptis abbatibus et conventibus conferimus sigilli nostri munimine et subscriptis testibus communitam. Testes sunt et presentes fuerunt : dominus Johannes et Albertus dicti de Erekesberch, Henricus marscalcus noster, Henricus Bůrs, Allexander Stumpe milites, Fredericus de Hoyem advocatus noster, Arnoldus de Jersleve, Henricus camerarius noster1, Otto Yrcus famuli, et plures alii fide digni. Datum Ascharie, anno Domini mo.ccco, dominica ante Nicolai.

Aus dem Original im Landeshauptarchive zu Wolfenbüttel, mit dem an Hanffäden hängenden, gut erhaltenen Reitersiegel des Ausstellers (Taf. III. 2) aus rothem Wachse. - 1. Fehlt im Orig.


889.

1300. December 14. Ascharien. Graf Otto I von Ascharien verkauft unter Einwilligung seines Sohnes Otto und seiner Töchter Sophia und Elisabeth dem Kloster Michaelstein 10 Hufen Landes, weniger ein Viertel, zu Güsten und räumt jenem ausserdem für den ihm wieder zurückgestellten Hof zu Haselendorf 13 Hufen Landes an verschiedenen Orten ein.

Otto Dei gratia comes Ascharie et princeps de Anehalt universis Christi fidelibus, ad quos presens scriptum pervenerit, in perpetuum. Ut ea, que perpetuis debent tytulis refulgere, clarius nota fiant, expedit ipsa scriptis et testibus perhennari. Eapropter recognoscimus presentibus et testamur, quod nos prospicientes non solum utilia sed nobis valde necessaria vendidimus et donavimus abbati et conventui monasterii Lapidis sancti Michahelis decem mansos, quarta parte unius mansi minus, sitos in Gozstein cum omnibus suis appendiciis et pertinentiis, areis videlicet, pascuis et pratis, pro centum et viginti marcis Standaliensis argenti proprios et solutos, ab omni alieno dominio exemptos, de consensu dilecti filii nostri Ottonis filiarumque nostrarum Sophye et Elizabet necnon de consilio fidelium nostrorum libere et quiete in perpetuum possidendos. Insuper cum ante aliquod tempus prescriptis abbati et conventui ius dominii, quod in curiam Haselendorp habere videbamur, pro quadraginta marcis puri argenti vendidissemus, fuit hec condicio interiecta, scilicet1 si iam prefati abbas et conventus non possent prescriptam curiam comparare, proprietatem tredecim mansorum accipiendi in nostro dominio in restaurum dicte pecunie haberent liberam facultatem2. Nobis itaque ius domimi prescripte curie resignarunt, unde subscriptos mansos a personis et in villis subnotatis, videlicet a Johanne milite de Winninge unum in Herrekestorp, unum cum dimidio in Winninge sitos, unum a Conrado milite dicto de Quenstede ibidem, unum a Henrico milite de Winninge ibidem, unum a Henrico filio Theoderici militis de Wederstede ibidem, tres sitos in Herrekestorp ab Ekehardo dicto Stamere et suis fratribus, de nostro beneplacito acceperunt et quatuor3 et dimidium adhuc recipient, cum eos invenire sibi poterunt competenter.

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 618. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_618.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)