Seite:DE CDA 3 132.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


Rufus, Luderus Raghe, Borchardus de Welpesleve, Johannes de Sculde2, Heydenricus dictus Barchhusen, Johannes de Bornekere, et quam plures alii fide digni. Datum Ascharie, anno Domini mo.ccco.ixo, in die beati Bartholomei apostoli.

Aus dem Original (A) im Landeshauptarchive zu Wolfenbüttel, mit dem an roth- und blauseidenen Fäden anhängenden beschädigten Reitersiegel des Ausstellers von grünem Wachse (II. Taf. III. 2). Ein anderes ebenso wohlerhaltenes Original (B) im Stadtarchive zu Aschersleben. - Gedr: ab Erath cod. dipl. Quedl. 355; Kettner antiqq. Quedl. 435; Leuckfeld antiqq. Michaelst. 128; Beckmann Hist. d. F. Anhalt II. 77; Lenz Anhalt. Urkk. I. 475 und Becmannus enucl. 230 (unvollständig); Pfeffinger Vitriar. illustr. II. 527 (desgl.). - 1. Orig. A: tenebetur. - 2. B: Schulde.


199.

1309. October 6. Halberstadt. Bischof Albrecht I von Halberstadt genehmigt und bestätigt die von seinen Vettern Otto I und Otto II von Anhalt geschehene Bewidmung der Marienkirche vor Aschersleben mit dem Patronatsrechte über die dortige Stefanikirche.

In nomine sancte et individue trinitatis Albertus Dei gratia Halberstadensis ecclesie episcopus omnibus in perpetuum. Quamquam ecclesiarum, presertim sub nostre ditionis baculo degentium, nostra intersit comoditatibus intendere, eis tamen plus astringimur, a quibus nos nostraque ecclesia karitatis subsidia dinoscimur recepisse. Verum cum illustres principes, dominus Otto inquam senior et Otto eiusdem filius, comites in Anehalt, nostri patrui karissimi, salubre suarum et proavorum suorum animarum gerentes remedium ius patronatus ecclesie parrochialis sancti Stephani cum omnibus suis pertinentiis oppidi Ascharie Deo dilectis et devotis …1 preposito et collegio sanctimonialium extra muros eiusdem oppidi libere donavissent2 nos, eorundem prepositi et sanctimonialium intimis supplicationibus inclinati, ecclesiam predictam de assensu et consensu tocius nostri capituli ob divinam remunerationem et ad dictorum prepositi et collegii indigentiam sublevandam ipsis preposito et collegio sive monasterio eorumdem dedimus et incorporavimus, ex nunc quoque donamus, conferimus et incorporamus per presentia pleno iure, ita quidem, ut idem prepositus et collegium fructus et reditus ecclesie predicte convertendi in usus seu utilitatem sui monasterii seu cenobii plenam et meram habeant in antea facultatem, prepositus autem dicti cenobii quicumque pro tempore existens ab archidyacono loci curam dicte ecclesie recipiat animarum sitque sibi, ut plebanus, obediens, et dimidiam marcam Stendalensis argenti in die beati Galli solvat pro synodalibus annuatim, proviso etiam, ne dicta ecclesia debitis divinorum obsequiis ullatenus defrandetur nec cure quid depereat animarum. Si quoque dilectus filius Hynricus, nunc dicte ecclesie plebanus et dicti cenobii prepositus, aliquo dierum dicte prepositure cedere decreverit vel casu quovis alio a dicta prepositura ipsum absolvi contigerit, salvum sibi erit et liberum sepedicte ecclesie regimen, quoad vixerit, optinere et fructus eiusdem suis usibus applicare. Ne vero quis huic nostre donationi, incorporationi et ordinationi sic rite et iuste peracte in posterum maligno queat animo obviare, presentem litteram nostro et nostri capituli predicti, ut apparet, sigillis fideliter fecimus insigniri. Testes inquam premissorum omnium hii existunt:

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 3., Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 132. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_132.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)