Seite:DE CDA 3 156.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


238.

1311. October 24. Ascharien. Erich von Frose (genannt von Gattersleben) schenkt der Stiftskirche zu Frose das vogteiliche Recht an einer Hufe Landes zu Hercksdorf.

In nomine Domini amen. Cum labilis sit hominum memoria et cuncta more fluentis aque defluant, expedit, ut facta rationabilia scriptis et testibus roborentur. Hinc est quod ego Ericus dictus de Vrose ad noticiam tam presencium quam futurorum cupio pervenire, quod de consensu omnium heredum meorum donavi ecclesie in Vrose omne ius advocacie, quod hactenus habui in manso sito in campis Herrekestorp, quem quondam habuit Bernardus dictus Vromoldi, burgensis in Ascharia, ab eadem ecclesia sancti Cyriaci in Vrosa, ad quam proprietas et census mansi pertinet iam premissi, ista tamen condicione interposita et adiecta, quod tam domine quam sacerdotes facient mei memoriam, postquam viam universe carnis ingressus fuero, et proavorum meorum et progenitorum in suis missis et orationibus specialem. Et ut hec donacio firma et rata permaneat et a meis heredibus inviolabiliter observetur, presentes inde confectas cum sigillo premissi conventus in Vrosa duxi sigilli mei munimine sigillandas. Datum et actum Ascharie, anno Domini millesimo tricentesimo xjo, octavo Kalendas Novembris. Testes autem huius donacionis sunt: dominus Fridericus de Slanstede, dominus Conradus plebanus sancti Sebastiani, dominus Fridericus plebanus sancti Stephani, dominus Johannes rector capelle beate virginis, dominus Albertus rector altaris sancte crucis, canonici et sacerdotes in Vrosa.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: angehängt ist jedoch nur das Siegel des Ausstellers, auf welchem sich derselbe Erich von Gattersleben nennt. - Erwähnt in Beckmann Hist. d. F. Anhalt I. 186.


239.

1311. October 31. Bernhard II, Graf in Bernburg und Fürst in Anhalt, verleihet der Alt- und Neustadt Bernburg Stadtrechte.

In nomine Domini amen. Ea, que geruntur in tempore, ne simul labantur cum lapsu temporis, poni solent in lingua1 testium et scripture memoria perhenni. Sciat2 ergo presentis3 et futuri temporis posteritas, quod nos Bernhardus Dei gratia comes in4 Bernburg et princeps de Anhalt coram universis audituris presentia seu visuris5 recognoscimus et presentibus litteris puplice protestamur, quod nos maturo prehabito consilio ac de voluntate et consensu omnium et singulorum heredum nostrorum concedimus atque damus civibus residentibus in antiqua et nova civitate Bernburg imperpetuum liberam potestatem in4 omni iure civili: hereditates6 ipsorum resignando, suscipiendo et libere7 possidendo, corrigendo excedentes8 in ulnis, mensuris et ponderationibus, statuta pro utilitate communitatis promulgando, sicut9 Magdeburg originaliter sunt statuta. Solus etiam schultetus predictarum civitatum offensas, percussiones, vulnerationes et cuiuslibet

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 3., Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 156. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_156.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)