Seite:DE CDA 3 274.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Diese Seite wurde noch nicht korrekturgelesen. Allgemeine Hinweise dazu findest du auf dieser Seite.
414.

1321. Mai 18. Braunschweig. Herzog Otto von Braunschweig bewidmet das Kloster Stötterlingenburg mit einer ihm von dem Ritter Bethmann von Hoim aufgelassenen Hufe Landes zu Gross-Uepplingen.

Dei gracia Otto dux in Brunswick omnibus--volumus esse notum, quod, cum strennuus miles dominus Bethemannus dictus de Hoyem nobis unum mansum situm in campis ville Magne Uppelinge cum una area et suis pertinenciis universis libere resig- nasset, quem a nobis in pheodo tenebat, nos--ipsum mansum cum area et omni- bus suis iuribus, utilitatibus et pertinenciis universis ac proprietate sua propter Deum donavimus et presentibus donamus supradicto monasterio (beati Laurentii sanctimonia- lium in Stotterlingheborch) et conventui proprietatis et libertatis titulo perpetuo possi- dendum.---

Datum Brunswic, anno Domini m0.ccc°.xxj°, feria secunda post dominicam Cantate

Aus dem Stötterlingenburger Copialbuche (no. LX*) im Staatsarchive zu Magdeburg voll- ständig gedr: v. Schmidt - Phiseldeck die Urkk. d. Kl. Stötterlingenburg 72—73 — Die Kesignationsurkunde selbst d. d. 1321. April 14. ebenda.

415.

1321. Mai 28. Ascharien. Die Vettern Bernhard und Heinrich Struz bewidmen die Stefanskirche zu Daldorf mit einer Curie bei dem dortigen Kirchhofe

Ne ea, que fiunt1 in tempore, simul cum fluxu temporis evanescant, necesse est, quod scripturarum testimonio perhennentur. Hinc est quod nos Bernardus et Henningus patrueles dicti Struz unam curiam sitam in villa Daldorp2 prope cimiterium cum pro- prietate ecclesie sancti Stephani ibidem in honorem Dei et pro salute animarum no- strarum et Thiderici dicti Struz necnon omnium antecessorum nostrorum" dedimus per- petuo possidendam, nos vero omni iuri, quod in eadem curia habuimus, et proprietati renuntiantes4 penitus et omnino. Ut autem dicta donacio nostra a nobis et a nostris heredibus rata ac inviolabiliter observetur, presentem litteram dedimus et sigillis nostris5 necnon6 sigillo honorabiliura virorum civium in A Scharia communiri fecimus in eviden- ciam pleniorem. Testes etiam huius sunt: dominus Betemannus7 scriptor, Bartoldus de Locstede, Rypertus de Scherstede, Hermannus de Weterlinge et Thyderictis Cruse, et quam plures alii fide digni.

Datum Ascharie, anno Domini mU8.ccc0.xxj°, in ascensione Domini.

Aus zwei wesentlich übereinstimmenden Originalen (A und B) im Staatsarchive zu Magde- burg, beide ursprünglich mit je drei an Pergamentbändern angehängt gewesenen Siegeln besiegelt. An A hängt nur noch das erste Siegel (Helm mit offenem Flug; Umschrift: + S'. Johannis * Strus), an B nur noch das letzte Siegel (gelehnter Schild mit dreifacher BhombensteUung; Umschrift: + Sigilla • Bernardi • StruzJ. — Der obige Text folgt A; B hat folgende Varianten: 1. aguntur. — 2. Daldorph. — 3. Die Worte von in honore bis nostrorum fehlen. — 4. renunciantes omni iuri, quod in eadem curia et proprietate habuimus. — 6. nostris sigillis. — 6. et. — 7. Bettemannas. — 8. millesimo.

Empfohlene Zitierweise:
Diverse: Codex diplomaticus Anhaltinus/Band 3. Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 274. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_274.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)