Seite:DE CDA 4 227.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Diese Seite wurde noch nicht korrekturgelesen. Allgemeine Hinweise dazu findest du auf dieser Seite.

sii wer her sii, ane unsers vorbenanten herren von Magdeburg geheyzze, vulbort und guten willen, sundern wir sullen und wollen by syme und synes goczhuses dynste blyben und des warten, diewile her lebit, mit allen truwen, als vor bescreven steit, und un- sers rechten und unsir erben sal her ouch alle tzied ane Widerrede gein aUirmenlichen mechtich und gewaldig sin. Mit orkunde disses brives mit unsem ingesigele vor uns und unse vorbenanten erven besigelt, das wir alle disse vorbescreven stucke, diewile unser vorbenante herre von Magdeburg lebit, stete, vast und unverruckt halden sullen und wollen ane allerley argelist.

Geben zcu Gebikenstein, nach Gots gebort driczenhundert iar in dem sechsundsech- zigsten iare, am neysten sontage nach Walburgis.

Aus dem Original im Staatsarchive eu Magdeburg: das an einem Pergamentbande ange- hängt gewesene Siegel ist abgeschnitten.

342.

1366. Mai 13. Halberstadt. Ludolf von Neindorf, Domherr zu Halberstadt, und die übrigen Generalvicarien des Bischofs Ludung überweisen eine bisher von dem verstorbenen Aschersleber Bürger Hennig Hermenrod besessene Hufe Landes zu Erxleben dem Kloster Michaelstein.

Nos Ludolffus de Neyndorp canonicus ecclesie Halberstadensis, Ludolflus de Wac- kerssleven officialis curie Halberstadensis, Hinricus de Sonnenborne, Johannes de Renne- page canonici ecclesie beate Marie virginis ibidem, vicarii generales in spiritualibus venerabilis patris domini Lodewici episcopi dicte ecclesie Halberstadensis, ad omnium, quorum interest seu intererit, notitiam presentibus deducimus, quod, cum nuper Hen- ninghus Hermenrod, oppidanus in Asscharia, decessit absque heredibus, qui a religiosis viris abbate et monasterio Lapidis sancti Michaelis unum mansum situm in campis ville Erxleven tytulo feodali possedit, quem quidem mansum advocati et officiati dicti domini episcopi ad eundem dominum episcopum spectare credebant et de ipso se intromiserunt, abbas vero predictus dictum mansum tam coram prefato domino nostro episcopo quam etiam coram nobis ad ipsum et ad suum monasterium spectare proposuit et ad hoc probandum se optulit et etiam dictum mansum sibi et suo monasterio instanter restitui petiit, nos vero vicarii predicti ex speciali commissione dicti domini episcopi probatio- nem predictam ipsius abbatis admisimus, et quod ex depositionibus discretorum virorum Bernhardi Bornkere, Johannis Keynstein, Olczen Düfen et cuiusdam dicti Panczgreve, oppidanorum Asschersleven, testium legaliter examinatorum, sufficienter probatum inveni- mus, mansum predictura ad abbatem et monasterium predictos spectasse et spectare et eisdem fore restituendum, unde ipsis eundem mansum per presentia restituimus' ad omne eorum ius pristinum et eos reintegramus, inhibentes nichilominus eadem aucto- ritate, ne quisquam advocatorum seu officiatorum dicti domini nostri episcopi aut quivis alius eius nomine pro manso eodem abbati et monasterio predicto impedimentum aut gravanien inserat vel in eius possessione molestet vel perturbet. In quorum omnium et singulorum evidens testimonium ac robur perpetuum presens scriptum desuper confectum sigillo sepefati domini nostri episcopi fecimus communiri.

Empfohlene Zitierweise:
Verschiedene: Codex diplomaticus Anhaltinus/Band 4. Dessau: Emil Barth, 1879, Seite 227. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_4_227.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)