Seite:DE CDA 4 238.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Diese Seite wurde noch nicht korrekturgelesen. Allgemeine Hinweise dazu findest du auf dieser Seite.
358.

1367. August 23. Ziesar. Bischof Dietrich II von Brandenburg stellt auf Bitten der Fürsten Heinrich IV und Otto III von Anhalt für den Altar des h. Pancratius in der Schlosskapelle zu Bernburg einen Ablassbrief aus.

Thidricus Dei et apostolice sedis gratia Brandenburgensis ecclesie episcopus uni- versis et singulis Christi fidelibus tarn presentibus quam futuris cum caritate et in Domino salute votivum et eme felicitatis augmentum. Dominus noster Jehsus Christus nos in remissionem peccatorum et in acquisitionem regni celorum ad devotionis et pie- tatis opera1 hortatur, ne in ultimo eius districto iudicio non a sinistris sed a dextris eius nobis statutis dicatur: ,Ite maledicti', sed: ,Venite benedicti-.2 Nos eius, in quantum poterimus, sua gratia concedente vestigia inherendo ad dicta devotionis et pietatis opera vos et quemlibet vestrum, sicuti ex iniuncto nobis officio debemus et tenemur, incitare et hortari cupientes, ad honorem et gloriam omnipotentis Dei, beatissime sue genitricis et virginis Marie omniumque celestium agminum beatorum, singulariter vero ad reverentiam sancti martiris Christi Pancratii, in cuius honore altare in capella castri Berenborch, Magdeburgensis diocesis, edificatum existit, moti piis inclitorum principum dominorum Henrici et Ottonis in Anhalt desiderio et instantia, omnibus et singulis vobis vere con- tritis et confessis altare eiusdem sancti martiris causa devotionis accedentibus vel coram eo orantibus aut in profectum dicti altaris pie laborantibus verbo, facto vel opere seu ad id seu eius requisita manus porrigentibus adiutrices, dum et quociens id seu ea fecerint, de predicti omnipotentis Dei et beatorum apostolorum Petri et Pauli atque nostra ordinaria auctoritate confisi, quadraginta indulgentiarum dies ac unam carenam de iniunctis vobis penitentiis misericorditer in Domino presentibus relaxamus, dum tarnen ad id seu ad hec diocesani consensus accesserit et voluntas.

Datum in Castro nostro Seieser, anno Domini mBOcccmi>lx0 septimo, in vigilia beati Bar- tholomei apostoli gloriosi, nostro sub sigillo presentibus appenso in testimonium pre- missorum.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive tu Zerbst, mit dem an einem Pergament- bande anhängenden Siegel des Ausstellers. — Theiltceise gedr. und einem damals gar nicht existierenden Bischöfe Friedrich von Br. eugeschrieben in: Beckmann Hist. d. F. Anhalt I. 124. — 1. Fehlt im Orig. — 2. Matth. 26. 31. ff.

359.

1367. August 28. Alt-Ruppin. Die Grafen Albrecht und Günther von Lindau nehmen die Mönche zu Dransee und Rotze in ihren Schutz.

Wy Albrecht unde Gunther von Godes gnaden greven thu Lindowe bekennen — —, dat wie die gestlicke lüde die monke und broder thu dem Dransee und thu dem Cutze met eren hôven und met allen eren gude, dat sie vordedingen, in unsen vrede hebben genomen twischen hier, dat desse breiff gegeven ist, und sancte Mertens dage, die neste kûmt,---.

Empfohlene Zitierweise:
Verschiedene: Codex diplomaticus Anhaltinus/Band 4. Dessau: Emil Barth, 1879, Seite 238. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_4_238.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)