Seite:DE CDA 5 067.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Diese Seite wurde noch nicht korrekturgelesen. Allgemeine Hinweise dazu findest du auf dieser Seite.
76.

1386. April 9. Auf dem Schlosse Bernburg. Die Fürsten Otto III, Bernhard V und Rudolf von Anhalt verkaufen den Marienknechten in der Neustadt Bernburg ihren Zehnten zu Strenz.

In nomine sanete et individue trinitatis amen. Nos Otto, Bernhardus, Rudolphus Dei gratia prineipes in Anhalt, fratrueles, universis Christi fidelibus presentibus et fu- turis, ad quorum omnium hoc presens scriptum deducitur noticiam, salutem perpetuam cum prosperitatis1 incremento. Ne siquidem, quod pro divini cultus augmento pietatis intuitu instauratur, oblivione vel hominum ineuria insumetur, necessarium reputamus, ut id paginarum et testimoniorum munimine roboretur. Hinc est quod dilecti nostri in Christo, quos speciali favore prosequimur, fratres videlicet prior et conventus domus servorum sanete Marie nove civitatis oppidi nostri Bernborg, Magdeburgensis diocesis, qui, ut cognovimus, paueos habent pro suo usu et sustentatione redditus ad formam deputatos et nunc divina eis providente dementia Christi devotorum hominum largi- tione aliquantas eleemosynas diutino tempore donatas et collectas ad, comparandum aliquos redditus certos simul conportarunt, quare nos Otto, Bernhardus et Rudolphus fratrueles predicti nostram deeimam in campis ville Strenz dictis fratribus, videlicet priori et conventui domus servorum sanete Marie in Bernborg, vendidimus ae etiam iusto venditionis titulo pure et simpliciter presentibus vendimus eisdem pro octoginta et una marcis Brandeburgensis argenti nobis per ipsos in numerata et prompta pecu- nia integraliter persolutis atque in nostram nostrique dominii utilitatem evidenter con- versis, eosdemque conventum et fratres in veram et corporalem possessionem dicte deeime, quam dimisimus vacuam, conditione presentis litere duximus perpetuis tempori- bus duraturam2. Jus etiam patronatus seu feudale dicte deeime et quiequid iuris alias in dicta deeima nobis vel nostris posteris et heredibus competere posset seu competit quovismodo, totalitär dimisimus et donavimus dictis fratribus et conventui in Berenborch ac etiam realiter donamus et tradimus eisdem, nihil nobis penitus reservantes in ipsis, sed eandem deeimam cum iuribus suis predictis eisdem conventui et fratribus appro- priamus et intabulamus irrevocabiliter per presentes, renunciantes eisdem iuribus sim- pliciter et in totum. Renunciamus insuper pro nobis et pro predictis heredibus nostris omni exceptioni non numerate pecunie et doli mali, fraudis et actioni, quibus huiusmodi emtionis et venditionis ac etiam donationis contractus quolibet rescindi, impediri pos- sent vel infringi, promittentes iam dictis conventui et fratribus pro nobis et dictis nostris heredibus bona fide eosdemque heredes nostros ac nos presentibus obligamus, velle et debere prompta voluntate, cum requisiti fuerimus, veram et perpetuam prestare waran- diam dicte deeime et iurium predictorum ipsisque de emptione plene cavere totis tem- poribus futuris, prout iam promittimus, et cavemus eisdem, et quotiens ipsis fuerit opor- tunum. Omnia siquidem premissa et ipsorum quodlibet nos Otto, Bernhardus et Rudol- phus de Anhalt fratrueles predicti promisimus et pro nobis et sepedictis nostris heredibus promittimus dicta bona fide supradictis conventui et fratribus domus servorum sanete Marie oppidi nostri Bernborch predicti nos inviolabiliter servaturos. In quorum omnium robur et testimonium sigilla nostra pro nobis et dictis nostris heredibus presentibus

Empfohlene Zitierweise:
Verschiedene: Codex diplomaticus Anhaltinus. Fünfter Theil. 1380-1400.. Dessau: Emil Barth, 1881, Seite 67. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_5_067.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)