Seite:DE CDA 5 283.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Diese Seite wurde noch nicht korrekturgelesen. Allgemeine Hinweise dazu findest du auf dieser Seite.
296a.

1143. (Februar.) Merseburg. König Konrad III bewidmet in Gegenwart des Markgrafen Albrecht von Stade das Kloster Bürgel mit hundert Königshufen im Pleissner Königswalde an der oberen Mulde.

In nomine sanete et individue trinitatis amen. Conradus divina favente clemencia Romanorum rex secundus. Quociens ecclesiarum Dei loca alieuius doni incremento sublimare vel meliorare studuerimus, autecessorum nostrorum, regum et imperatorum, exempla imitamur eoque nobis ac nostri regni statui proficere minime dubitamus. Ea- propter omnibus Christi nostrisque fidelibus, tarn futuris quam presentibus, notum esse volumus, qualiter nos omnipotentis Dei causa et ob regni nostri tirmam stabilitatem et anime nostre nostrorumgtte1 parentum perpetuam salutem ecclesie beati Georgii in Bur- gelin ad usus fratrum ibidem Deo servientium centum2 regales mansos in regali silva Blisinensi in utraque parte fiuminis Mulde per legatos nostros ad terminos istos de- monstratos in episcopatu Nuemburgensi, in marchia Misznensi, videlicet versus occiden- tem usque rivulum, qui dicitur Drosischina, a septemtrione usque ad rivulum, qui medius de tribus dicitur minor Wyraw, ab Oriente usque ad pontem Borens, ad semitam Bohe- micam et sie usque in campum Kutzs ultra Muldam, ab Oriente usque ad rivulum Lusz- nitz, ab .occidente usque Crostawitze montem, a meridie usque Schirna Blisna, id est Swarpach, cum omni utilitate , que inde provenire potest tarn cultis quam incultis, in areis8, in pratis, in paseuis, in piscationibus, in consitis, in silvis, in variis campis, in molendinis, in ingressibus, in exitibus ad predictos terminos pertinentibus peticione Everwini abbatis eiusdem loci necnon a stipulacione prineipum legitima traditione con- tulimus edicto regali statuentes, ne aliquis successorum nostrorum, regum vel impera- torum , aut alia quelibet persona magna vel parva hanc nostram traditionem infringat, sed prefatus abbas suique successores in eodem cenobio Deo famulant.es predictos man- sos sub. terminis predictis denotatos sub iure proprietario omni deineeps possideant tem- pore. Ut autem hec traditio nostra firma et inconvulsa permaneat, hanc cartam inde scribi et sigilli nostri impressione insigniri fecimus manuque propria, ut infra videtur, corroborari, testes, qui presentes aderant4, subter notari fecimus, quorum nomina hec sunt: Fredericus Magdeburgensis archiepiscopus, Udo Nuenburgensis episcopus, Ecke- linus Merseburgensis episcopus, Embrico Wirtzeburgensis episcopus; Conradus Misznen- sis marchio, Adelbertus marchio de Staden, Fridericus Ratisponensis advocatus, Adel- bertus Merszburgensis advocatus, Meinherus, Henricus, Thimo de Aldenburg. Anno dominice incarnationis m°.c°.xliiij, indictione vj* regnante domino Conrado8 Roma- norum rege secundo anno v06, regni eius inj0. Data Merszeburg in Christo feliciter. Amen.

Aus einer Gopie auf Pergament s. XVI im sächsisch-ernestinischen Gesammtarchive zu Weimar. — 1. que fehlt im Mspt. — 2. Mspt: census. — 3. Mspt: arvis. — 4. Mspt. hier nochmals: testes. — 6. Mspt. nur: C. — 6. So im Mspt. —Die Indiction passt zu 1143, der annus regni, wenn man von den beiden angegebenen Zahlen die V gelten läset, eben- falls. Im Februar 1143 war Konrad in der Gegend von Zeitz (I. no. 296). Gegen 1144 spricht ausserdem, dass Bischof Eccelin von Merseburg schon gegen Ende 1143 starb. Alles dies, vorausgesetzt dass die Urkunde überhaupt echt ist (was doch sehr zweifelhaft).

Empfohlene Zitierweise:
Verschiedene: Codex diplomaticus Anhaltinus. Fünfter Theil. 1380-1400.. Dessau: Emil Barth, 1881, Seite 283. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_5_283.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)