Seite:DE CDA 5 297.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Diese Seite wurde noch nicht korrekturgelesen. Allgemeine Hinweise dazu findest du auf dieser Seite.

notarius; Burchardus Magdeburgensis burgravius, Offo de Ranys, Bruno de Gersleve, Conradus prefectus Magdeburgensis, Heidenricus camerarius, Erenfridus dapifer, Hein- ricus de Cönre, Gerbertus advocatus, et alii quam piures. Actum anno incarnationis Domini m.c.lxxvj, indictione ix.

Aus dem Magdeburger Copiaibuche im Haue- und Staatsarchive eu Zerbst. — 1. Mspt: adicti. — Die lndiction weiset die Urkunde in die Zeit vor dem September, da Wichmann aber im Frühjahr 1176 nach Italien ging, wo er am 29 Mai bereits der Schlacht von Legnano . beiwohnte, auch das ganze Jahr in Italien blieb, so gehört obige unzweifelhaft eu Mag- deburg oder doch in der Nähe desselben ausgestellte Urkunde in die ersten Monate des genannten Jahres.

553a.

1177. Januar 1. Salzwedel. Markgraf Otto I von Brandenburg befreiet die in seiner Herrschaft gelegenen Besitzungen des Klosters Hadmersleben von allen Lasten, setzt auf denselben statt der slavischen Colonen deutsche an und überlässt dem genannten Kloster die seinerseits vom Bisthum Verden zu Lehen getragenen Zehnten.

In nomine sancte et individue trinitatis ego Otto Dei gratia Brandeburgensis mar- chio. Quoniam prompte favendum est iusta postulantibus, notum sit tarn moderni quam futuri temporis Christi fidelibus, quod pro concilianda divina miseratione et pro susci- tanda erga me omnium religiosorum optabili dilectione specialium et fidelium meorum Hamerslovensium fratrum petitioni annuerim et ab universis exactionibus et petitionibus iustis ac iniustis, quibus in prediis suis potestati nostra subiacentibus se pregravari sentiebant, eos benigne absolverim. Veniens siquidem ad nos dilectus nobis Friderieus eiusdem loci prepositus debita sollicitudine postulavit, ut ab eisdem prediis Sclavos, per quos eatenus neglecta erant, mutarem et Theutonicos, qui voluntati et utilitati eorum sub Christiana religione deservirent, subrogarem et deeimas, que beneficiarii iuris mei ab Verdensi ecclesia erant, salva reverentia domini episcopi Hamerslovensi ecclesie in perpetuum assignarem. Proinde ego considerato eorum fideli studio divine retributionis intuitu satisfeci petitioni ipsorum et desiderio et consentientibus et laudantibus Adel- heida coniuge mea et legitimis heredibus meis Ottone et Heinrico et Adelberto deeimas easdem liberali benevolentia pro mea ipsorumque salute iam dicto concessi monasterio. Ut autem huius collationis rata et inconvulsa et quieta maneat possessio, sigilli nostri impressione et subscriptorum testium astipulatione ad perpetuam Stabilitäten) id, quod feci, communio. Huius itaque rei testes sunt: Hupertus prepositus de Havelberch et fratres eius Managoldus et Lampertus, Friderieus prepositus de Hakelinge, Gerbertus prepositus Bremensis; Sifridus burgravius de Arneburch et Conradus filius suus, Con- radus de Witin, Friderieus et frater eius Christianus de Amvorde, Gerhardus Falco de Arneburch, Friderieus de Osterwalde, Friderieus advocatus de Saltwidel, Conradus de Velberch, Liuthardus et Liudolfus frater eius de Berche, Jordanus de Saltwidel, de ministerialibus vero marchionis Cono camerarius, Hogerus, Helwigus, Philippus dapifer, Heinricus et Friderieus de Osterburch, Rothegerus pincerna.

Empfohlene Zitierweise:
Verschiedene: Codex diplomaticus Anhaltinus. Fünfter Theil. 1380-1400.. Dessau: Emil Barth, 1881, Seite 297. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_5_297.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)