Seite:DE CDA 5 314.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Diese Seite wurde noch nicht korrekturgelesen. Allgemeine Hinweise dazu findest du auf dieser Seite.
680b.

(1290.) August 4. Erfurt. König Rudolf I überträgt die Eintreibung des von den Schlackenhütten zu Goslar zu entrichtenden Schlagschatzes dem Grafen Otto I von Anhalt.

Rudolfus Dei gratia Romanorum rex Semper augustus prudentibus viris . . con- sulibus et universis civibus Goslariensibus, fidelibus suis dilectis, gratiam suam et omne bonum. Tenore presencium vobis committimus et mandamus precise volentes, quatinus omnes illi, cuiuscumque Status aut condicionis existant, qui nobis et imperio seu advo- cato imperii ab antiquo censum, qui vulgo dicitur sleygschatz, de slaggenhutten persol- vere tenebantur, more consimili nobis vel advocato imperii reddant penitus de cetero et persolvant. Si qui vero in solucione huiusmodi hactenus cessaverunt, neglecta de- bent omnimode resarcire. Hunc quoque ad causam et cetera negocia ad defensionem et protectionem tamquam iudici provinciali nostrorum civium in Goslaria commisimus et committimus nobili viro Ottoni comiti de Anhalt ei precipiendo, ut in querimoniis nostrorum civium Goslariensium coram eo eis exhibeat paratum iusticie complementum. Datum Erfordie, ij Nonas Augusti, regni nostri anno septimo decimo.

Aus dem Original im Stadtarchive zu Ooslar, mit auf der Bückseite aufgedruckt gewesenem, jedoch bis auf geringe Beste abgesprungenen Majestätssiegel des Königs.

772a.

1294 Juli 27. Ascharien. Graf Otto I von Ascharien verkauft dem Kloster Michaelstein verschiedene Güter zu Haselndorf, Winningen und Wilsleben und bestätigt dem genannten Kloster den Besitz des Klosterhofes zu Haselndorf.

In nomine sanete et individue trinitatis amen. Otto Dei gratia comes Ascanie et princeps in Anhalt universis Christi fidelibus, quibus presens scriptum exhibitum fuerit, in perpetuum salutem. Servituts divine promotivum esse dignoscitur, ut a temporalis et secularis dominii iugo eximantur, qui se eterni regis iugo specialiter submiserunt. Notum igitur esse volumus tarn presentis quam futuri temporis hominibus, quod nos de dilecti fratris nostri domini Heinrici Magdeburgensis ecclesie canonici et dilecti fratris' nostri Ottonis aliorumque heredum nostrorum consensu benevolo et assensu, quorum tarnen consensus fuerat requirendus, vendidimus et liberaliter donavimus abbati et con- ventui monasterii in Lapide sancti Michaelis ea, que subscripta sunt, libere et quiete perpetuo possidenda, videlicet decem mansorum proprietatem in Haselendorp sitorum cum omnibus attinentiis eorundem in campis et in villa, areis et pratis, quam cum omni iure, quod in ipsis mansis habuimus a temporibus retroactis, quos mansos Johannes miles dictus de Erekesberge et Albertus patruus eiusdem a nobis iure pheodali tenue- runt et nobis ad donationem prescriptam manualiter resignaverunt. Insuper vendidimus et solenniter donavimus prefato abbati et conventui aliorum mansorum decem proprie- tatem cum omni iure et proprietate, quam in eisdem mansis habuimus, quos a nobis

Empfohlene Zitierweise:
Verschiedene: Codex diplomaticus Anhaltinus. Fünfter Theil. 1380-1400.. Dessau: Emil Barth, 1881, Seite 314. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_5_314.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)