|
Fridrich Pfaff (Hrsg.): Alemannia XXIV Fridrich Pfaff: Märchen aus Lobenfeld (1897) |
|
|
noochgschickt, die hewwe sem halt bringe messe, un dann hot er zu er gsaat: Sich, sou viel haww ich jetzt verdient un du hoscht nix, un jetz muss i noch die Schandárme fir dich bzahle: du bischt halt gaar nix! Dann hot er ire en Gscherrhannl aaⁿgfange, un wo se uf em Marək gsessen isch, no hot er sich verklaadt un hot en Gaul kaaft un isch als en fremmer Reiter durch ihr Gscherr durchgritte un hot Alles zammegtrette un isch dvuugjaagt. Un dann hot er er widder vorghalte, dass halt gar nix miit əre wäär. So senn se halt lange Zeit minnanner rumgzoge, do hot sis ladig krigt un hot en gfroogt, ob er dann dehaam gar kaiⁿ Heisl häätt, wo se neiⁿ keente. Do hot er gsaat: Jo, meiⁿ Vatter hot so e alt Bessebinnerheisl, wo awwer kaⁿ ordliche Fenschter hot: do kenne miir neiⁿ ziehe. Not hot se gsaat: Do wolle mer neiⁿ ziehe, es mag seiⁿ wies will.
Nocht hot er seim Vatter gschriwwe, dass der so e Heisl zrecht mecht vor der Stadt draus. No senn se halt haamgzoge. Un wie se e Zeit lang dort gwest senn, nocht hot er gsaat, er häät sich im Kenigsschloss bkannt gmacht un täät dort Geld verdiene; do täät jetzt e Fescht gfeiert werre, do häät er sie empfohle, dass se helfe koche muss. Sie soll Häffelin in die Rocktasche mache un die soll se fille, dass se dehaam a ebbes hääte. Do isch se naaⁿ un hot a ihr Häffelin in de Rocktasche gfillt. Un wie er gdenkt hot, dass se die Tasche gfillt häät, do hot er se aus der Kiche raus holle glosst zum Tanze. En annerer hot miit er tanze messe, un do hewwe halt die Häffelin gbamblt un die Supp isch rausgloffe. Do hots halt e krimmenalisch Glächter gewwe. Nocht hot se sich gschämmt un er isch er nooch un hots er vorghalte, dass sem arig wäär, dass er sich widder mit əre so schämme muss. Un dann hot er ire des Billétt gwisse un hot gsaat: Jetz hoscht du die zwaa Johr bei miir Houfna[rr| seiⁿ messe. Un hot sich zu erkenne gewwe als der Kenigsuhⁿ, wo um se aaⁿgsprochen häät. De annere Taag hewwe se Hochzig minnanner ghalte un senn ins Schloss eiⁿgzoge un er isch Kenig gwest un sie Kenigin.
Ze Lǒfeld isch en Mann gwest, der hot Riwe gsäät draus in de Berjenäcker un do isch nur aaⁿ Riwe ufgangen im ganze Acker. Un wies Herbscht gwest isch, noch hot er net gwisst, wie er die Riwe rausmache un haamtauⁿ soll, sou grouß isch se gwest. Nocht hot er sich iwwerleegd, wie ers
Fridrich Pfaff (Hrsg.): Alemannia XXIV. Hanstein, Bonn 1897, Seite 182. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:De_Alemannia_XXIV_188.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
