|
Fridrich Pfaff (Hrsg.): Alemannia XXVI Fridrich Pfaff: Märchen aus Lobenfeld (1898) |
|
|
Der Buu hots seine Pflägältern un seiner Schweschter gsaat un die häwwes durchaus net leide wolle; awwer er hot sich net ufhalte glosst un hot de annere[WS 1] Morje seiner Schweschter widder e Sacktuch gewwe un hot gsaat: Wann des Sacktuch Roschtfläcke krigt, kumm i nimme un bin tout.
Nocht isch er fort uf den Bärg un des Toor isch em älfe uf gange un er isch glei neiⁿ un hot a den See gfunne. Un do ischs noch scheener gwäst wie des ärschte mol. Er hot awwer den Fusch glei gfange un isch glicklich widder raus kumme. Un wie er rauskummen isch, do isch graad sToor zugbatscht. Nocht isch er haam mit dem Fusch un hot en neiⁿ in sein Weiher. Nocht hot des Wasser geklingelt un der Fusch hot gspielt un isch halt der Gaarte arg scheeⁿ gwäst un seiⁿ Schweschter un sei Pflägältern sen frou gwäst miet.
Der Buu hot halt widder e paar Tääg in seim Gaarte gschafft, do isch des alt Mendl widder kumme un het gsaat: Etz hoscht awwer en schene Gaarte! Wann de awwer de Vogl Greif noch heetscht, noch weer er noch viel schener. Noch hot der Buu gfrogt: Ja, wo kann i dann deen häwwe? Noh hots Mendl gsaat: A der isch aa dort ze häwwe, awwer er isch net guut ze fange: do muscht du acht gäwwe, dass de widder raus kummscht.
Noh hot der Buu zu seine Leit gsaat, er woots woge. Sie häwwes awwer durchaus gar net häwwe wolle. Er hot awwer seiner Schwester widder seiⁿ Sacktuch gäwwe: wann das Roschtfläcke krije teet, weer er tout. Er isch halt fort un isch nuf. Em älfe isch des Toor uf gange, do isch er neiⁿ. Do isch er e weil gange un do hot er de Vogl Greif gsähe, hot en awwer net krije kenne. Do isch des Toor zugfalle un er isch zu ěre steinerne Saul worre.
No sen e paar Tääg rumgange, do hot seiⁿ Schweschter an dem Sacktuch Fläcke gfunne; keiⁿ rechte Roschtfläcke sens awwer net gwäst, awwer si hot draaⁿ erkenne kenne, dass er net kummt. Dass er awwer net tout isch, des hot se aa gsähe, weils ke rächte Roschtfläcke gwäst sen. Noch isch se halt naus in Gaarte un hot geguckt un hot gheilt, dass ihr Bruder so lang net kummt. Uf aaⁿmool kummt des alt Mendl un fräägt se, worum se so traurig weer. Nocht hot sem halt gsaat, dass ir Bruder fort weer um de Vogl Greif zu holle un er heet er e Sacktiichl gäwwe, wann däs Roschtfläcke
Anmerkungen (Wikisource)
- ↑ Vorlage: annnere
Fridrich Pfaff (Hrsg.): Alemannia XXVI. Hanstein, Bonn 1898, Seite 82. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:De_Alemannia_XXVI_090.jpg&oldid=- (Version vom 4.8.2018)
