|
Fridrich Pfaff (Hrsg.): Alemannia XXVI Fridrich Pfaff: Märchen aus Lobenfeld (1898) |
|
|
un hot wäddergschlage un hot gsaat: Gäb mer tausend schwazze Reiter, dass ich mit en in Krieg ziehe kann! No sen die Reiter doo gwäst. Do hot er sein Kopf ufgbunne un sein Finger un isch in die Stadt gritte.
Wie der Kenig gheert hot, dass sou viel Leit keeme ihm zu Hilf, do isch er frou gwäst un hot en scheeⁿ empfange. Not isch die Armee in die Schlacht gzoge un häwwe de Sieg gwunne. Wie der Buu haam kummen isch, isch em der Kenig əngäjekumme un hot em en goldige Apfl iwwerreicht. Not hot der Buu seiⁿ Millitäär widder naus an de Aaichbaam un dort sen se verschwunne. Un der Buu hot widder sein Kopf und sein Finger verbunne un isch ins Schloss zərick.
Wie der Kenig gsähe hot, dass seiⁿ Grindlappe widder do isch, isch er arrig bees worre. Der Buu isch awwer im Schloss gbliwwe un hot im Gaarte gschafft.
Es hot awwer net lang gdauert, do isch widder Krieg ausgbroche. Noch hot en der Kenig widder fortgschickt in de Krieg. Der Buu isch awwer naus an sein Aaichbaam un hot tausend route Reiter verlangt, un do sen se aa schun doo gwäst. Nocht hot er sein Finger un sein Kopf ufgbunne un isch der Stadt zu gritte. Des isch dem Kenig widder gmeldt worre un er hot en widder freindlich ufgnumme. Noch isch er widder in de Krieg gzoge un hot die Schlacht widder gwunne. Un wie er haamkummen isch, isch der Kenig widder doogstanne un hot em widder en goldene Apfel iwwerreicht. Nocht isch der Buu widder raus an den Aaichbaam un dort sen die Soldate verschwunne. Un er isch widder naaⁿ ins Schloss un hot sein Kopf un sein Finger verbunne ghatt. Der Kenig isch widder bees gwäst un ganz außerm Zärkel gwäst, dass ern net hot lousbringe kenne. Nocht hot ern noch geduldt; der Buu hot sich awwer alles gfalle losse un alle niddere Äärwet touⁿ messe.
Lange Zeit dernooch isch widder en Krieg ausgbroche. Noh hot der Kenig gdacht: däsmool krigt ern gwiss lous. Nocht isch der Buu widder naus an de Aaichbaam un hot tausend weiße Reiter verlangt. Un wie ers gsaat hot un weddergklopft hot, no sen se doo gwäst. Nocht hot er sein Kopf widder ufgbunne un sein Finger un isch widder in Krieg gritte un hot die Schlacht gwunne. Un wie er widder haam kummen isch, isch der Kenig widder do gstanne un hot em en
Fridrich Pfaff (Hrsg.): Alemannia XXVI. Hanstein, Bonn 1898, Seite 94. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:De_Alemannia_XXVI_102.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
