noch dårut geten hedd, un so fludderde et går sacht äwer Mariekens Kopp weg. Un as dat Düweken sick in der Awendschummering äwer den Gården henut vörflagen hedd, ging Marieken äwen so lisign de Trepp herup in ehr Stüweken, un nam dat Körfken van dem Finster un küßte et unner dusend Thranen. Un as se sick wedder een beten vörsunnen hedd, kam ehr dat Körfken in der Hand so swår för, as wenn’t ganz hüpnig vull Arten west were. Se hedd äwerst keen Arg dårut; un settede et swind wedder vör’t Finster un leep de Trepp herunner, as ehr Moder se tom Eten reep.
Un den annern Morgen wat begaff sick? wat för eene nüe grote Froid un wat för grote un hoge Gedanken för de Soden Wewerslüde! De Moder was in dat Dachstüwken herup gahn noch wat torecht to stellen, un hedd dat Körfken van dem Finster nahmen un sick ook vörwunnert, datt et so swår was. Un se schüddede et ut und Arten un Brodkromen föllen herut, äwerst ook blanke Dukaten, een ganzer Hupen blanker nüer Dukaten wohl 500 Stück. Un de gode Frau vörschrack un vörfierde sick, un scharpe Gedanken steken ehr vörch’t Hart. Wat is mi dat? wat bedüdet dat? woher? woto? Is dine Dochter, de du een fram christlich Kind glöwst, een Deef edder wat Slimmers? Un se reep Marieken herup, sach se scharp an, un wes ehr de Dukaten; un Marieken vörwunnerde un vörschrack sick äwen so sehr, man van dem Deef edder van wat Slimmern wull un kunn se nicks weten. Un se smeet sick vör ehre Moder up de Knee un reep: Düweken! min Düweken!
Ernst Moritz Arndt: Mährchen und Jugenderinnerungen/Zweiter Theil. Berlin 1843, Seite 60. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:De_Arndt_M%C3%A4hrchen_2_060.jpg&oldid=- (Version vom 17.8.2016)
