|
Karl Zeumer: Quellensammlung zur Geschichte der Deutschen Reichsverfassung in Mittelalter und Neuzeit |
|
|
et coronatus pro rege habetur, et ei tamquam regi debet a subditis et vassallis imperii
obediri, suo more homagia et fidelitatis iuramenta prestari, assignari civitates, opida,
castra et specialiter castrum de Treveles ac alia iura imperii infra annum et diem a
tempore coronationis eiusdem, ita quod, si qui de vassallis imperii ei homagia non prestiterint
consueta et non reddiderint civitates, castra et alia supradicta, illis que ab
imperio tenent eodem sunt eo ipso privandi. (7) Et si, votis principum, ad quos spectat
eligere, ad eligendum convenientium divisis in plures, duo in discordia eligantur, vel
alter electorum per potentiam optinebit, vel ad predictum comitem palatinum tamquam
ad huius discordie iudicem est recursus habendus; nisi forsan super electione
vel coronatione huiusmodi suborta discordia per appellationem vel querelam predictorum
principum ad examen sedis apostolice — quo casu ipsius est in tali causa cognitio
— deferatur. Intelligitur autem is electus esse concorditer, in quem vota omnium electorum
principum vel saltem duorum tantummodo in electione presentium diriguntur.
In discordia vero is etiam reputatur electus, de quo in loco non solito electio celebratur
et in termino de communi consensu dictorum principum non statuto. Quem si forsan
predicti principes infra annum et diem a tempore vacantis imperii concorditer statuant,
licet non exprimant, quod ipsum peremptorium esse velint, terminus tamen ab eis
prefixus taliter peremptorius reputatur.
(8) Porro iidem procuratores hiis et aliis quibusdam prelibatis consuetudinibus adiecerunt: quod vacante Romano imperio die per omnes predictos principes pro celebranda regis Romani in imperatorem postea promovendi electione statuto in octavis Epiphanie anno Domini MCCLVI.[1] apud memoratum opidum de Frankeneford quinque tantum de dictis principibus tum per se tum per alios, videlicet bone memorie Coloniensis archiepiscopus pro se et bone memorie Maguntino archiepiscopo, qui legitimo impedimento detentus ipsi Coloniensi archiepiscopo ea vice in hoc commiserat vices suas, et dilectus filius nobilis vir . . comes palatinus apud Frankeneford, bone memorie vero Treverensis archiepiscopus et dilectus filius nobilis vir . . dux Saxonie intra dictum opidum convenerunt. Cumque iidem Treverensis archiepiscopus et dux Saxonie prefatos archiepiscopum Coloniensem et comitem nec ipsum opidum intrare permitterent nec ad eos exire vellent, super hoc sepius requisiti, dicti archiepiscopus Coloniensis et comes attendentes ex lapsu temporis periculum imminere, si forsan non fieret electio illa die, que ad hoc fuerat peremptorie constituta — presertim cum de anno et die post vacationem imperii quindecim dies solummodo superessent, infra quos nullo modo potuissent propter locorum distantiam et alias facti circumstantias prefati principes iterum convenire — cum prelatis, ducibus et aliis ibidem presentibus deliberatione prehabita de ipsorum communi consilio et assensu ad electionem procedere decreverunt. Et tandem prefatus Coloniensis pro se ac dictis Maguntino, cuius vices gerebat, et comite presente ac consentiente, divino nomine invocato, te in regem Romanorum elegit et mox electionem huiusmodi magnatum et aliorum astantium copiose multitudini publicavit. (9) Cui electioni per carissimum in Christo filium nostrum . . regem Boemie illustrem post paucos dies consensu prestito, demum tu ad tuorum electorum et aliorum imperii optimatum, qui propter hoc ad te in Angliam accesserunt, instantiam et requisitionem instantem eidem electioni post diligentem super hoc tractatum habitum consensisti. Ac personaliter Alamannie regnum ingressus et moram apud Aquisgrani quantum decuit faciens nec inveniens resistentem, postmodum fuisti per sepedictum Coloniensem archiepiscopum, ad cuius id spectabat officium, consecratus, inunctus, coronatus ac intronizatus regio more in sede magnifici Karoli, nullo se inibi coronationi tue realiter aut verbaliter opponente. Recepisti quoque homagia magnatum regni eiusdem ac fidelitatis etiam iuramenta, obtinuisti ornamenta et insignia imperialia, quibus rex Romanorum
solet ornari, cum Rome inungitur, consecratur per manus summi pontificis et
- ↑ Das ist der 13. Januar 1257!
Karl Zeumer: Quellensammlung zur Geschichte der Deutschen Reichsverfassung in Mittelalter und Neuzeit.Tübingen: Verlag von J.C.B. Mohr (Paul Siebeck), 1913, Seite 101. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:De_Zeumer_V2_101.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
