Seite:Köster Alterthümer 254.png

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.

Man kann ’n Lork so lange träen, bät he quacket.
Melkte Koh deckt ’n Disk to.
Müerkerßweed is düer.
Müggen heb’bt de ok Rüggen?
Man mutt köpen, wenn ’t Mark is.
Man mutt de Tährje nah der Nährje setten.
Mit ’n Faden Heen kann man datt Hus bekleen.


N.

Nah ’n Hörder kummt ’n Röhrder, nah ’n Heger kummt ’n Feger.
Narren kopt Bück, de brukt se nich to melken.


O.

Ohlen Hunden ist quad bläken to lehren.


R.

Rast gift Mast.
Riek weern is keene Kunst, aber riek blieben.


S.

Spare bie ’n fullen Fate; bie ’n leddigen is ’t to late.
Spinnen is ’n kleen Gewinnen; wer ’t aber nich deiht, de bald natt geiht.
Stöhnen is de halbe Arbeit.
Se bäet nich eher, eh et nich donnert.


T.

Twee upp Eenen, datt sünd Möhrders.
To sick nehmen, fackelt nich.
To väl Recht is Unrecht.


U.

Utverschamt lett nich good, man et nährt doch.


V.

Von Snack kummt Snack.
Von ’n Verräther fritt kene Krai satt.


W.

Wask lies’ und wringe week, so krigst du ewig ’ne grise Bleek.
Watt bäter is, as ’n Lus, datt nümm mit na Hus.
Wenn de Müse satt sünd, ßmeckt dat Mehl bitter.

Empfohlene Zitierweise:
Friedrich Köster: Alterthümer, Geschichten und Sagen der Herzogthümer Bremen und Verden. Stade: In Commision bei A. Pockwitz, 1856, Seite 254. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:K%C3%B6ster_Alterth%C3%BCmer_254.png&oldid=- (Version vom 1.8.2018)