min Vader de mi att,
Ach Moder, segd de Mann, daar is een schön Vagel, de singt so herlich, de Sünn schiint so warm, un dat rückt as luter Zinnemamen
min Swester de Marleeniken
daar led Marleenken den Kopp up de Knee un weende in eens weg, de Mann averst sed: ick ga herut, ick mut den Vagel dicht by sehn; – „ach, ga nich, sed de Fru, my is as bevt dat ganze Huus, un stünn in Flammen;“ aver de Mann ging herut un sach den Vagel an:
söcht alle mine Beeniken
un bindt se in een siden Dook,
legts unner den Machandelboom,
kywitt, kywitt! ach wat een schön Vagel bin ick!
mit des leet de Vagel de golden Kede fallen, un se feel den Mann jüst um den Hals, so recht hier herüm, dat se recht so schön past; daar ging he herin un sed: „sü wat is dat vör een schön Vagel, hett mi so ne schöne goldne Kede schenkt, un süht so schöne ut;“ de Fru aver was so Angst un feel langs in de Stuve hen, un de Mütz feel eer van den Kopp – daar sung de Vagel wedder:
Min Moder de mi slacht’t
ach dat ick dusend Fuder unner de Eerde weer, dat ick dat nich hören sull!
Brüder Grimm: Kinder- und Haus-Märchen Band 1 (1812). Berlin 1812, Seite 215. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Kinder_und_Hausm%C3%A4rchen_(Grimm)_1812_I_215.jpg&oldid=- (Version vom 17.8.2016)
_1812_I_215.jpg&oldid=-){kind=link}
_1812_I_215.jpg&oldid=2880242){kind=link}