leggen, daer hy wist dat de Koningh gewoon was ordinaris heen te sien; ende also de Son sterck scheen, en wist de Koningh niet wat daer so flikkerde, send terstond een Edelman derwaerds. Hy by hem komende wierd vervaert in dit te lesen „ick heet Koningh onversaagd, ick sla der seven met een Slagh“. Gaet wederom, verhaelt den Koningh dit vorgaende, die terstond 2 a 3 Compagnien Soldaten daer henen sond, om hem wacker te maken, en met een beleeft Onthael ten Hove te geleyden, met soodanigh Respect, als sulcken Cavalier toekomt. Sy trecken op’s Koninghs Bevel henen, by hem komende en dorsten hem, ofte niemand en wil de eerste wesen, om hem aen te spreken. Maer eenen uyt den Hoop was soo couragieus dat hy een Pieck nam ende stiet hem tegens de Sool van syn Schoen. Hy ’springht op met groote Kracht, sy vallen op haer Knyen, ende biddem hem, hy beliefden eens by den Koningh te komen, het welcke geschieden. By den Konigh nu zynde, was hy in groot Aensien. Ondertusschen word hem vorgehouden, hy kon des Koninghs Zwager worden, maer daer waren drie zware Dingen te doen, die moest hy voor den Koningh uytwercken. Voor eerst soo was ’er een wild Vercken, dat seer veel quaed dede, en niemand vangen kon. Ten tweeden waren ’er drie Reusen, die het in het Bosch des Koninghs soo onvry maekten, dat ’er niemand door konde reysen, of was een doodt Man. Ten derden waren ’er ettelyke duysend vreemde Volckeren in het Land geyallen, en soo ’t scheen, stond het Ryck in groot Peryckel. Dit neemt hy aen om uyt te voeren. Word den Wegh aengewesen, daer het wild Vercken was. Gaet met een groote Couragie uyt ’t Hof. Hy was qualyck soo ver, dat hy ’t Vercken hoorde, of wenschte sich selve weer aen syn Naaybank. ’t Vercken komt met sulcken Furie op hem aenlopen, dat hy na een goed Heenkomen sagh, siet een vervallen Kapel, en vlucht daer in. Het Vercken hem na. Hy met ’er Haast vlieght door het Venster over de Muur ende haelt de Deur van de Kapel toe. Doen was ’t Vercken vast, en komt by den Koningh, die hem voraeghde, hoe hy ’t Vercken gefangen had? voer altoos uyt „ick greep het met groote Kracht by de Hairen of Borstelen en wierp ’t in de Kapel, en ick heb’t niet willen dooden, om u voor een Present te vereeren“. Groote Vreugd was ’er in ’t Hof. Gaet na de Reusen, en tot en Geluck vond haer slapende. Neemt syn Sack, vult die met Steenen. Klimt op eenen hoogen Boom, werpt den eenen, die meenden dat het den anderen dede.
Brüder Grimm: Kinder- und Haus-Märchen Band 3 (1856). Dieterich, Göttingen 1856, Seite 32. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Kinder_und_Hausm%C3%A4rchen_(Grimm)_1856_III_032.jpg&oldid=- (Version vom 1.8.2018)
_1856_III_032.jpg&oldid=-){kind=link}
_1856_III_032.jpg&oldid=3340100){kind=link}