Seite:Luther Das Newe Testament Deutzsch 126.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.

die brod haben die fulle, vnd ich verderbe ym hunger, 18 ich will mich auff [284] machen vnd zu meynem vater gehen, vnd zu yhm sagen, vater, ich hab gesundiget ynn den hymel vnd fur dyr, 19 vnd byn fort nit mehr werd, das ich deyn son heyße, mache mich als eynen deyner tag loner, 20 vnd er macht sich auff vnd kam zu seynem vater, Da er aber noch ferne von dannen war, sahe yhn seyn vatter, vnd iamert yhn, vnnd lieff, vnd fiel yhm vmb seynen hals, vnd kust yhn, 21 Der son aber sprach zu yhm, vater, ich hab gesundigt ynn den hymel vnnd fur dyr, ich byn fort nit mehr werd, das ich deyn son heyße, 22 Aber der vatter sprach zu seynen knechten, bringt das beste kleyd her, vnd thut yhn an, vnd gebt yhm eyn finger reyff an seyne hand, vnnd schuch an seyne fusß, 23 vnd bringt eyn gemestet kalb her, vnd schlachtets, last vns essen vnnd frolich seyn, 24 denn diser meyn son war todt, vnnd ist widder lebend worden, er war verloren, vnd ist funden worden, vnd fiengen widder an frolich zu seyn.

25 Aber der elltist son war auff dem feld, vnd als er kam, vnnd nah bey dem hauße war, horet er das gesenge vnd den reygen, 26 vnnd rieff zu sich der knecht eynen, vnd fraget, was das were, 27 der aber sagt yhm, deyn bruder ist komen, vnd deyn vatter hatt eyn gemest kalb geschlacht, das er yhn gesund widder hatt, 28 da wart er zornig, vnd wollt nit hynneyn gehen, Da gieng seyn vater eraus vnd bat yhn, 29 Er antwort aber vnd sprach zu seynem vatter, sihe, so viel iar diene ich dyr, vnd habe deyn gepott noch nie vbertretten, vnd du hast myr nie eynen bock geben, das ich mit meynen freunden frolich were, 30 Nu aber komen ist diser deyn son, der seyn gut verschlungen hatt mitt den huren, hastu yhm eyn gemest kalb geschlacht, 31 Er aber sprach zu yhm, Meyn son, du bist alltzeyt bey myr, vnd alles was meyn ist, das ist deyn, 32 du soltist aber frolich vnd guttes mutts seyn, denn diser deyn bruder war todt vnd ist widder lebend worden, er war verloren, vnnd ist widder funden.

Das sechtzehend Capitel.

Er sprach aber zu seynen iungern, Es war eyn reycher man, der hatte eynen hauß halter, der wart fur yhm beruchtiget, als hett er yhm seyne guter vmb bracht, 2 vnd er foddert yhn vnd sprach zu yhm, wie hore ich das von dyr? thu rechnung von deynem haußhallten, denn du kanst hynfurt nicht hauß halter seyn, 3 der hauß hallter sprach bey sich selbs, was soll ich thun? meyn herr nympt das ampt von myr, graben mag ich nicht, so scheme ich mich zu bettelln, 4 Jch weys wol was ich thun will, wenn ich nu von dem ampt gesetzt werde, das sie mich ynn yhre heußer nemen.

[286] 5 Vnd er rieff zu sich, alle schuldener seynes herren, vnd sprach zu dem

Empfohlene Zitierweise:
Martin Luther: Das Newe Testament Deutzsch. [Melchior Lotther d. J. für Christian Döring und Lukas Cranach d. Ä.], Wittenberg 1522, Seite 120. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Luther_Das_Newe_Testament_Deutzsch_126.jpg&oldid=- (Version vom 24.10.2016)