Seite:Schnitz ond Zwetschga (Otto Keller).pdf/26

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.

Der brengt (wahrhaftig do kascht lacha)
En ganza Korb voll guete Sacha.
D’r Kenig ond d’ Frau Kenige,

30
– So guet wia dia gibts wenige –

Vertoilet druf mit frohe Miena
Schokladetafla ond Pralina. – –
D’r Hans, der hot a Tafel kriagt,
Dia brengt ’r selig ond vergniagt

35
De Eltra hoim ond secht voll Freida:

„Dia heb i uf fir älle Zeita,
Moit Ihr, daß i dees je vergeß,
Moit Ihr, daß i dia Tafel eß?
Noi, nia, net en meim ganza Leba,
Denn dia hot mir mei Kenig geba!

40
Woisch, Papa, seller Kriegersma,

‚Gott grüß Euch, Alter‘ – so fangts a
Em Lesebuach des schee Gedichtle
‚Vom Pfeifakopf‘“ – es glüht sei Gsichtle! –
„Recht hosch, mei Büeble, heb se uf,“

45
Mit Lacha secht d’r Papa druf:

„Doch wia ischs, wenn d’ Versuachong, Mändle
Di trifft mol em a schwacha Schtendle?“
„Des gibts wohl kaum,“ secht do d’r Bua,
Ond lacht so halberlei derzua,

50
Ond halb verlega moint er druf:

„No heb e halt ’s Papierle uf!“

Empfohlene Zitierweise:
Otto Keller: Schnitz ond Zwetschga!. Julius E. G. Wegner, Stuttgart 1917, Seite 22. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Schnitz_ond_Zwetschga_(Otto_Keller).pdf/26&oldid=- (Version vom 1.8.2018)