Seite:Schnitz ond Zwetschga (Otto Keller).pdf/27

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.

 Bildong.

Seit Johr ond Dag, so lang e woiß,
Drifft mer da Karle en d’r „Gois“,
Sei Freind nemmt ’s Leba-n-au net schwer,
Ond mag da Moscht so arg wia der,

5
Drom treffat sich dort emmer wieder

Dia zwoi – d’r Karle ond d’r Frieder!

So goht des Deng johraus – johrei,
Wenn d’Obeds halt en d’ „Gois“ kommscht nei,
Wenn koi Mensch drenn wär, i sag „wenn“,

10
Zwoi aber hockat sicher drenn,

Ond drenkat Moscht gar brav ond bieder:
D’r Karle ond sei Freind, d’r Frieder!

Uf oimol am a scheene Dag,
Der Karle, – ’s drifft me fascht d’r Schlag,

15
Der hockt fir sich, – ja kas denn sei?

Ond schtiert schtomm en sei Moschtglas nei;
Da Frieder, – i be ganz verschrocka,
Sieh solo en d’r Eck i hocka.

„Ja Karle“, frog e, „sag mer bloß,

20
Was isch denn au mit eich zwoi los,

Send denn ihr niebergschnappt, ihr zwoi,
Worom hockt jeder denn alloi?
Hent ihr, dia doch so guat befreindet,
Uf oimol eich denn ganz verfeindet?“

25
No aber fangt d’r Karle a:

„Den Sembel guck e nemme a,

Empfohlene Zitierweise:
Otto Keller: Schnitz ond Zwetschga!. Julius E. G. Wegner, Stuttgart 1917, Seite 23. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Schnitz_ond_Zwetschga_(Otto_Keller).pdf/27&oldid=- (Version vom 1.8.2018)