Seite:Zeumer Die Goldene Bulle.pdf/365

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.
II,2] Urkunden, Nr. 17. 18. 79


18.

Karl IV. beurkundet von neuem, daß Rudolf der Ältere als Herzog von Sachsen und Erzmarschall rechtmäßiger Inhaber des Kurrechtes sei, und daß dieses Recht nach der Primogeniturfolge vererbt werden solle, regelt in bezug auf dieses Vormundschaft und Mündigkeitstermin und gibt zugleich seine Zustimmung als Kurfürst. — Nürnberg 1355, Dezember 29.

In nomine sancte et individne Trinitatis feliciter amen. Karolus quartus divina favente clemencia Romanorum imperator semper augustus et Boemie rex. Ad perpetuam rei memoriam. Etsi sollicitudo dignitatis cesaree, in qua nos conditor orbis omnipotens ex sola dignacionis sue bonitate dignatus est collocare, incessanter nos urgeat et frequenter admoneat jugiter esse sollicitos et voluntarios subire labores, quemadmodum a nostris et imperii Romani fidelibus amputemus incomoda et pacis eis et quietis compendia ministremus, fervenciori tamen affectu in illis exercendis cor nostrum accenditur, que sacri decus imperii et inclitos principes ipsius imperii electores quadam specialitate concernunt; nam ibi tanto nos ardencius decet intendere, quanto nobis constat evidencius in eorum precellencia sacri imperii magnificenciam alcioribus tytulis et honoribus decorari. Sane quia sufficienter sumus edocti ac a principibus, comitibus, baronibus, proceribus ceterisque imperii Romani fidelibus experienciam et testimonia luce recepimus clariora, qualiter felicis memorie … Albertus condam Saxonie dux, pater illustris Rudolfi ducis Saxonie sacri imperii archimarischalli, avunculi et principis nostri dilecti, tamquam sacri imperii elector cum consensu, voluntate et voto unanimi aliorum principum coelectorum pie recordacionis inclitum condam Rudolfum Roman(orum) regem, predecessorem nostrum, rite et racionabiliter olim elegit et subsequenter divum Adolfum Roman(orum) regem, ac demum idem dux Albertus, avunculus noster, clare memorie … Albertum Roman(orum) regem, dicti Rudolfi condam regis Roman(onim) filium, tunc Austrie ducem, racionabiliter et iuxta sacri imperii observanciam et ritum elegit et post mortem ipsius Alberti regis, dum sacrum Imperium aliquantisper variis fluctuaret erroribus, prefatus Rudolfus Saxonie dux, avunculus

Empfohlene Zitierweise:
Karl Zeumer: Die Goldene Bulle Kaiser Karls IV. (Teil 2). Weimar: Hermann Böhlaus Nachfolger, 1908, Seite 79. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Zeumer_Die_Goldene_Bulle.pdf/365&oldid=- (Version vom 1.8.2018)