Verkündigung des Pfalbürgergesetzes an die Stadt Straßburg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Textdaten
Autor: Burkhart von Magdeburg
Illustrator: {{{ILLUSTRATOR}}}
Titel: Verkündigung des Pfalbürgergesetzes an die Stadt Straßburg
Untertitel:
aus: Quellen und Studien zur Verfassungsgeschichte des Deutschen Reiches in Mittelalter und Neuzeit, Band II., Heft 2, S. 109-111.
Herausgeber: Karl Zeumer
Auflage:
Entstehungsdatum: 1. Februar 1356
Erscheinungsdatum: 1908
Verlag: Hermann Böhlaus Nachfolger
Drucker: {{{DRUCKER}}}
Erscheinungsort: Weimar
Übersetzer:
Originaltitel:
Originalsubtitel:
Originalherkunft:
Quelle: Google-USA*, Kopie auf Commons
Kurzbeschreibung:
Eintrag in der GND: {{{GND}}}
Bild
[[Bild:|250px]]
Bearbeitungsstand
fertig
Fertig! Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle Korrektur gelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.
Um eine Seite zu bearbeiten, brauchst du nur auf die entsprechende [Seitenzahl] zu klicken. Weitere Informationen findest du hier: Hilfe
Indexseite


[109]
28.

Burggraf Burkhart von Magdeburg als Landvogt im Elsaß teilt der Stadt Straßburg das vom Kaiser erlassene Pfalbürgergesetz (c. XVI der Goldenen Bulle) zur Nachachtung mit. — Schlettstadt 1356, Februar 1.

Wir Puorckart burggrave zuo Meydburg, hofemeister des Römeschen keysers unde lantvogt in Eylsas, enbieden erbern, wisen, bescheiden dem meister unde dem rat ze Strazburg unsern gruos unde alles guot. Wir tuond ûch wissen, das der durchlûtige fûrste herre Karl der Römesche keiser unde künig ze Beheim, unser gnediger herre, mit den hochwirdigen fûrsten, den pfeflichen unde leygen fûrsten, eine satzunge von burger wegen, den man sprichet pfalburger, ûbereinkomen sint, das unser vorgenant herre der keyser allen fûrsten, graven, frigen herren, stetten des rychs unde frigen stetten gebotten hat, semliche burgere abe zelaszende, nach den worten der satzunge ist also:

Ceterum quia nonnulli cives et subditi principum, baronum[K 1] et aliorum hominum, sicuti frequens ad nos querela perduxit, iugum originarie subiectionis querentes abicere, ymmo ausu temerario contempnentes, in aliarum civitatum cives recipi se procurant et frequentius in preterito procurarunt et nichilominus in priorum dominorum, quos tali fraude presumpserunt vel presumunt deserere, terris, civitatibus, opidis et villis corporaliter residentes civitatum, ad quas hoc modo [se][K 2] transferunt, libertatibus gaudere et ab eis defensari contendunt, qui in partibus Almanie pfalburger consueverunt vulgariter appellare; quoniam igitur patrocinari non debent alicui fraus et dolus, de imperatorie potestatis plenitudine, omnium principum electorum ecclesiasticorum [110] et secularium sano accedente consilio, ex certa scientia statuimus et in presenti lege perpetuo valitura sanccimus: quod predicti cives et subditi eis, quibus subsunt, taliter illudentes in omnibus terris, locis et provinciis sacri imperii a presenti die imposterum civitatum, quarum[K 3] cives tali fraude recipisse[K 3] procurant vel hactenus procurarunt, iuribus et libertatibus in nullo penitus potiantur, nisi ad huiusmodi civitates corporaliter et realiter transeuntes ibique larem foventes continue et vere, ac non fictem[K 3] residentiam tacientes debita onera et municipalia subeant munera in eisdem. Si quis vero contra presentis nostre legis tenorem recepti sunt vel fuerint infuturum, illorum receptio omnium careat firmitate, et recepti, cuiuscumque condicionis dignitatis aut status existant, in nullo casu penitus sive causa civitatum, ab quas[K 3] recipi se procurant, iuribus vel libertatibus gaudeant quomodolibet vel fruantur, non obstantibus quibuscumque iuribus, privilegiis vel consuetudinibus observatis quantocumque tempore et obtentis, quas et que, in quantum presenti nostre legi obviant, presentibus ex certa scientia revocamus de predicte imperialis plenitudine potestatis omnique carere decernimus robore firmitatis, circa premissa omnia principum, dominorum et aliorum hominum, quos taliter deseri contigit vel contiget inposterum, iuribus circa personas et bona subditorum quorumcumque ipsos sepedicto modo deserentium semper salvis. Hos nichilominus, qui sepedictos cives et subditos alienos recipere contra presentis nostre legis dispositionem presumpserint vel recipere in preterito presumpserunt, si eos omnino non dimiserint infra mensem post intimationem presentium eis factam, penam centum marcharum auri puri pro transgressione huiusmodi totiens, quotiens deinceps factum fuerit, incurrere decernentes, quarum medietas imperiali fisco nostro, reliqua vero dominis illorum, qui recepti fuerint, irremissibiliter applicetur.

Dis verkûndent wir ûch unde getruwent ûch ŏch, das ir unsere herren des keysers gebot haltend. Tetend ir des nût, so wissent, das ir verfallen werent die pene, als da vor bescheiden stat. Bitten wir ûch, daz ir uns uwere entwûrt enb(ietend)[K 4], das wir unserm herren dem keyser uwern willen künnent enbieten.

Datum in Sletzstat in vigilia puri(ficationis) beate Marie virginis. Datum in Sletzstat in vigilia puri(ficationis) beate Marie virginis[K 5]. [111]

Original auf Papier im Stadtarchiv zu Straßburg. Nach Abschrift von R. Salomon. Unter dem Text Spur eines aufgedruckten Siegels. Gedruckt im UB. d. Stadt Straßburg V, 1, Nr. 370, S.319, wo aber statt des inserierten lateinischen Textes eine deutsche Übersetzung aus gleichzeitiger Abschrift eingefügt ist.

Textkritische Anmerkungen

  1. baranum Or.
  2. fehlt Or.
  3. a b c d so Or.
  4. Enb Or.
  5. Datumvermerk doppelt im Or.