Seite:DE CDA 5 363.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Diese Seite wurde noch nicht korrekturgelesen. Allgemeine Hinweise dazu findest du auf dieser Seite.

t 1207. Juni 18. — 11. f 1190. Aug. 16. — 12. t 1221. Febr. 17. — 13. Mspt: quarto. Es war i. J. 1211. — 14. Fehlt im Mspt. — 15. Zweimal im Mspt. — 16. Undeutlich: vielleicht auch Megendorp. — 17. Hier folgt im Mspt. die Urkunde 1. no. 641. — Dieser interessante Bericht, welcher die früheren Verhältnisse der Abtei Nienburg tu dem Erz- stift Magdeburg aufklärt und erläutert, muss bald nach der darin erwähnten Blendung des Abtes Gernot von Nienburg (1220) verfasst worden sein. Vergl. auch N. Lausitzer Magazin XL. 513 ff. —

5.

Bericht des Marienthaler Mönches Beinhold über die Gefangennahme des Grafen Heinrich II von Ascharien bei Gelegenheit eines Ueberfalles des Vorwerks Mammendorf durch die Leute des Edelherrn Otto von Hadmersleben. (1250.)

Anno ab incarnatione Domini mccl ego Beinoldus monachus et diaconus monasterii, quod dicitur Vallis beate Marie, in Saxonia apud Helmstat, scripsi librum hunc' sedens- que super eo in. grangia Mammendorp quasi novem mensibus ad finem usque perduxi. Verumtamen post inceptionem eius primus quaternus exustus est et sedes cum universis scripturalibus iustrumentis. Nam et domus, in qua consederam, facta est in combustio- nem et cibus ignis. Quod qualiter factum sit, scire volentibus enarrabo.

Postquam mortuus est devote memorie Eenricus'1 Raspo lantgravius Thuringorum, quem Dominus propter regnum posuerat in contradictionem domino Friderico quondam imperatori, facta est contentio inter filios Henrici comitis Ascharie ex parte una et mar- chionem Henricum Misnensem ex parte altera, consanguineos defuncti, quis eorum vi- deretur esse vicinior hereditati eius. Quibus pro dominio terre Thuringie litigantibus quidam de nobilibus provincie illius sequebantur marchionem, quidam vero partem fo- vebant adversam, et schisma erat inter eos. Tandem filii comitis accepto promisso pe- cunie a marchione recesserunt ab eo.

In diebus Ulis extitit quidam Otto nomine de Hadmersleve, diabolus terre, qui in diebus suis flagellum fuit in manu Dei omnis generis hominum. Manus enim omnium contra eum et ipse erat contra omnes, destruens et exspolians capellas et ecclesias, coemiteria et monasteria, monachos et monachas albos et albas, nigros et nigras, pu- pillos et viduas, ducens in captivitatem, mittens in carcerem, mutilans pauperculos, oc- cidens innoxios et hominum habitacula posuit in desertum et misit ignem in aedibus eorum et villas eorum combussit, et siluit terra in conspectu eius, et in omnibus his non est aversus furor eius, sed adhuc manus eins extenta. Nam adhuc Spirans minas caedis in discipulos Domini coepit persequi ecclesiam Dei, que dicitur Walkenrede, si- tam in partibus Thuringie, fueruntque ibi monachi Cistercienses. Misit itaque contra eos satellites suos. Qui venientes usque Beringen, grangiam ecclesie iam dicte, coepe- runt abigere pecora. Audierunt autem maiores terre vocem eorum, et comedit eos zelus domus Dei dederuntque cor suum ad captandam benevolentiam virginis Marie, cui deditus et dedicatus est omnis ordo Cisterciensium. Et consurrexerunt adversus ma- lignantes viri virtutis unanimes in illos, coinites de Stalberg et de Bichelinge, et cir-

Empfohlene Zitierweise:
Verschiedene: Codex diplomaticus Anhaltinus. Fünfter Theil. 1380-1400.. Dessau: Emil Barth, 1881, Seite 363. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_5_363.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)