Seite:De DZfG 1890 04 294.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.
hostes ita prudenter ordinatos in acie, dixit regi: Domine mi rex, isti prudenter vadunt ad prelium et ita iunctim et conserti in agmine, quod a nobis impenetrabiles estimantur. Agendum est igitur aliquo calliditatis ingenio, ut aliquantulum dispersi nostris ad agminis illorum intima pateat aditus, ita ut manutentim cum eis valeant extento brachio preliari. rompergli: lo re gli commise facesse a suo senno. Allora
Rex itaque huiusmodi laudans consilium dixit ei: Ite et de nostris quos vobis placebit eligite et modo quo poteritis agite ut eorum acies densissima dissolvatur. Tunc Herardus cum triginta vel circiter electis militibus a regis agmine sequestratus non quasi vellet cum hoste congredi, sed pocius fugam dissimulans, versus partes accelerat, ubi fuga sibi tutior apparebat. Statim hostes, rati eos fugam arripere, altisonis vocibus clamantes: Fugiunt! ad eos insequendum certatim se preparant et in brevi spatio dissoluti, Francis se penetrabiles prebuerunt. Tunc rex movens cum acie in eos mergitur et Herardus et sui milites flexis loris ad eos revertentes, ipsos a latere cum magnis clamoribus invadunt et in eos impetu validissimo proruperunt. Aciebus itaque concurrentibus, discrimen periculosum conseritur; verumptamen hostes erant tanta armorum dempsitate induti, quod ictus Francorum quasi irritos redderent, et velut hebetes ipsorum gladios] repellebant et quia tantis armorum utensilibus armari non consueverant, idcirco minus agiles et ruine promptiores concussi cum impetu extiterunt; Quod ut a Francis animadversum est, communiter acclamantes: ad brachia ad brachia per humeros eos cum manibus rapientes ab equis ad terram praecipites impellebant. prese de’ migliori baroni della schiera del re da trenta in quaranta, e uscirono della schiera e faceano sembiante che per paura si fugissono, siccome gli avea ammaestrati. Gli Spagnuoli veggendoli come con più delle bandiere di quegli signori si metteano in volta e in vista di fuggire, con vana speranza cominciarono a gridare e’ sono in fuga! e cominciarono a dipartirsi da schiera e volergli seguire. Lo re Carlo veggendo schiarire e aprire la schiera degli Spagnuoli e altri Tedeschi francamente si misono a fedire tra loro e messer Alardo co’ suoi saviamente si raccolsono e tornarono alla schiera. Allora fu la battaglia aspra e dura, ma gli Spagnuoli erano bene armati per colpi di spada non gli poteano atterrare, e spesso al loro modo si rannodavano insieme. Allora i Franceschi cominciarono a gridare ad ire [?] e a prendergli a braccia e abbattergli de’ cavalli a modo de’ torneamenti.
Empfohlene Zitierweise:
Verschiedene: Deutsche Zeitschrift für Geschichtswissenschaft. Freiburg i. Br.: Akademische Verlagsbuchhandlung von J. C. B. Mohr, 1890, Seite 294. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:De_DZfG_1890_04_294.jpg&oldid=- (Version vom 12.10.2022)