Seite:De Zeumer V2 173.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.

füterung haben und do si ir ampleut haizzen fütern.

5. Wir gebiten und welln auch, daz ieder furste und herr, dar nach und er heim chümt, in vier wochen alle seine diener und undertanen haizz sweren, ze halten alle die Satzung und gebot, als vor geschriben stet und als der fürste und herre selber gesworn hat. Swer auch den lantfride niht sweret oder innen niht sein wil, dem selben sol der lantfride niht beholffen sein, und swaz man wider den selben tuet, daran hat man den lantfride niht zeprochen. Und fuer einer, der [den] lantfride niht sweren welt, under ein andern, daz sol uns der, von dem er gevaren ist, chunt tuen, so sülln wir gein dem, der do enfaren ist, und auch gen dem, der in genomen hat, beholffen sein als lange, untz daz si den lantfride sweren.

6. Wir welln auch, daz man die Satzung und den lantfride verstê umb die sache, die nu furbaz geschehen.

Datum apud Nurenberch, anno Domini millesimo tricentesimo vicesimo tercio, an dem nesten samtztag noch der Osterwochen, in dem niuten jar unsers riches.

Nr. 138. (123). Erster Prozeß Johanns XXII. gegen Ludwig den Baiern. - 1323, Okt. 8.

MG. Const. V, Nr. 792, S. 616 ff.

Iohannes episcopus servus servorum Dei. Ad perpetuam, rei memoriam.

1. Attendentes, quod dum errori non resistitur, is ad quem resistere pertinet illi utcumque presumitur consentire, quodque plerumque iustitie opprimitur veritas, si defensionis oportune Uli beneficium subtrahitur, profecto nec errori dampnabili consentire per resistentie negligentiam volumus neque pati ob defectum oportune defensionis presidii iustitiam opprimi sponse Christi. Dudum siquidem per obitum clare memorie Henrici Romanorum imperatoris imperio Romano vacante principes ecclesiastici et seculares, ad quos translato ab olim per sedem apostolicam predicto imperio de Grecis in personam magnifici Caroli in Germanos, futuri Romanorum regis in imperatorem postmodum promovendi electio pertinebat, votis eorum in diversa divisis duos sicut dicitur in discordia elegerunt, quitmsdam eorum in dilectum filium magnificum virum Ludovicum Bavarie, quibusdam vero in dilectum filium Fredericum Austrie duces, nominando et eligendo ipsos in Roman(orum) reges, dirigentibus discorditer vota sua.

2. Verum prefatus Ludovicus, a nobis, ad quem sue electionis huiusmodi sicut premittitur in discordia celebrate ac persone ipsius examinatio, approbatio ac admissio, repulsio quoque et reprobatio noscitur pertinere, electione predicta nequaquam admissa nec eius approbata persona, sicut notoria fama notoriat et publica facti evidentia manifestat, non querens ut deberet per ostium ad huiusmodi regni seu imperii conscendere dignitatis fastigium, sed potius aliunde nescimus quo ductus vel verius seductus consilio prefati Roman(i) regni nomen sibi et titulum regium usurpavit, quamvis priusquam alterutrius eorum per sedem apostolicam fuisset approbata vel reprobata persona, neutri electorum ipsorum assumere licuit nomen et titulum prelibatum, cum nec interim Roman(i) reges existant, sed in reges electi, nec sint habendi pro regibus nec reges etiam nominandi. Idem etiam Ludovicus eodem presumpto titulo non contentus administrationem iurium regni et imperii predictorum in gravem Dei offensam et contemptum ac manifestum iniuriam Romane ecclesie matris sue, ad quam eiusdem vacationis imperii regimen, sicut et impresentiarum vacat, pertinere dinoscitur, necnon et plurimorum scandalum et rei turbationem et lesioncm publice ac sue anime detrimentum prosilire seque illi inmiscere irreverenter ac indebite presumpsit hactenus et presumit, exigendo et recipiendo sub prefato titulo regio fidelitatis in Alamannie et nonnullis Italie partibus tam a personis ecclesiasticis quam secularibus vassallis

Empfohlene Zitierweise:
Karl Zeumer: Quellensammlung zur Geschichte der Deutschen Reichsverfassung in Mittelalter und Neuzeit.Tübingen: Verlag von J.C.B. Mohr (Paul Siebeck), 1913, Seite 173. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:De_Zeumer_V2_173.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)