Seite:Grimms Märchen Anmerkungen (Bolte Polivka) I 152.jpg

	Johannes Bolte, Jiří Polívka: Anmerkungen zu den Kinder- und Hausmärchen der Brüder Grimm I 20. Das tapfere Schneiderlein

bedelaer’ (1661) und aus Limas Fortsetzung zu Mendozas Lazarillo de Tormes (1652) aufgenommen hat und auf S. 7–14 auch unser Märchen auf den Helden überträgt: ‘Hoe kleyn Kobisje koning wierd.’

Kleyn Kobisje sittende aen de Naaybank hy … scheld een Appel ende laet de Schel van die op de Naaybank liggen; hy maeckt een Vliegeslager, en alsoo ’er Vliegen op de Appelschel quamen, om die af te keeren, slaet ’er net in een Slag seven gelyk; springt van de Naaybank, oordelden dit een Romeyn-stuk te zyn, denkt noch hier door een groot Man te worden, verkoopt al wat hy heeft, en laet ’er een cierlyk Schild van maken, en liet ’er opsetten: ‘Ick heet Kobisjen den onversaagden, ick slader seven met eenen Slagh’. – Treckt doen in een ver Landt, daer den Koningh Meester was, bind doen dit Schild op syn Borst, ende gaet achter des Koninghs Paleys, tegen een hoogen Heuvel aen leggen, daer hy wist dat de Koningh gewoon was ordinaris heen te sien; ende alsoo de Son sterck scheen, en wist de Koningh niet wat daer soo flikkerde, send terstond een Edelman derwaerds. Hy by hem komende wierd vervaert in dit te lesen: ‘Ick heet Koningh onversaagd, ick slader seven met een Slagh’. Gaet wederom, verhaelt den Koningh dit voorgaende, die terstond 2 a 3 Compagnien Soldaten daer henen sond, om hem wacker te macken, en met een beleeft Onthael ten Hove te geleyden, met soodanigh Respekt, als sulcken Kavalier toekomt. Sy trecken op’s Koninghs Bevel henen, by hem komende en dorsten hem, ofte niemand en wil de eerste wesen, om hem aen te spreken. Maer eenen uyt den Hoop was soo conragieus, dat hy een Pieck nam ende stiet hem tegens de Sool van syn Schoen. Hy ’springht op met groote Kracht, sy vallen op haer Knyen, ende bidden hem, hy beliefden eens by den Koningh te komen, het welcke geschieden. By den Koningh nu zynde, was hy in groot Aensien. Ondertusschen woord hem voorgehouden, hy kon des Koninghs Zwager worden, maer daer waren drie zware Dingen te doen, die moest hy voor den Koningh uytwercken. Voor eerst soo was ’er een wild Vercken, dat seer veel quaed dede, en niemand vangen kon. Ten tweeden waren ’er drie Reusen, die het in het Bosch des Koninghs soo onvry maekten, dat ’er niemand door konde reysen, of was een doodt Man. Ten derden waren ’er ettelyke duysend vreemde Volckeren in het Land gevallen, en soo’t scheen, stond het Ryck in groot Peryckel. Dit neemt hy aen om uyt te voeren. Word den Wegh aengewesen, daer het wild Vercken was. Gaet met een groote Conragie uyt’t Hof. – Hy was qualyck soo ver, dat hy ’t Vercken hoorde, of wenschte sich selve weer aen syn Naaybank. ’t Vercken komt met sulcken Furie op hem aenlopen, dat hy na een goed Heenkomen sagh, siet een vervallen Kapel, en vlucht daer in. Het Vercken hem na. Hy met ’er Haast

Empfohlene Zitierweise:
Johannes Bolte, Jiří Polívka: Anmerkungen zu den Kinder- und Hausmärchen der Brüder Grimm I. Dieterich’sche Verlagsbuchhandlung, Leipzig 1913, Seite 152. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Grimms_M%C3%A4rchen_Anmerkungen_(Bolte_Polivka)_I_152.jpg&oldid=- (Version vom 1.8.2018)