Seite:DE CDA 2 023.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


Aus dem hie und da beschädigten Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: das an grünseidenen Fäden angehängt gewesene Siegel ist verschwunden. Auch im Coswiger Copialbuche ebenda (mit unvollständiger Zeugenreihe). - Gedr: Beckmann Hist. d. F. Anhalt I. 314; Buchholz Gesch. d. Churmark IV. 50; Riedel cod. dipl. Brand. I. 8. 132. - 1. Orig: fidele. - 2. in fehlt im Orig. - Vergl. no. 14.


23.

1216. (Januar 1-September.) Alvensleben. Bischof Friedrich II von Halberstadt bekundet und bestätigt die Schenkung von 25 Hufen Landes zu Adersleben sowie der dortigen Kirche nebst vier Hufen Landes und eines Waldes, welche Konrad der Truchsess des Grafen von Ascharien dem Grafen Siegfried von Osterburg aufgelassen hat, seitens des letzteren an das S. Jacobi- oder Burchardikloster zu Halberstadt.

In nomine sancte et individue trinitatis Fridericus Dei gratia Halberstadensis episcopus in perpetuum. Ut ea, que in nostra presentia ecclesiis nobis in Domino suffragantibus rationabiliter conferuntur, robur obtineant et vigorem, et opere testium et vivaci littera duximus perennare. Notum igitur esse volumus universis Christi fidelibus tam presentis temporis quam futuri, quod, cum dilectus fidelis noster nobilis vir Siffridus comes de Osterburg xxv mansos et ecclesiam cum quatuor mansis proprietatis sue in villa Adesleve possideret et sylvam quandam de manu nostra haberet ibidem, divino inductus spiritu ad novellam plantationem matris misericordie in civitatis nostre suburbio predictam proprietatem resignatam sibi a Conrado dapifero comitis Ascharie de filiorum suorum consensu Werneri et Siffridi cum hominibus universis pertinentibus ad proprietatem eandem totaliter erogavit, sylvam, quam de manu nostra tenuit, nobis resignans, quam et nos ad instantiam dilecti filii Gerwini prepositi et maxime ad reverentiam eius, quem omnis celestis curia venerat, ecclesie contulimus antedicte et incontinenti de sententia sub interminatione anathematis inhibuimus et districtius inhibemus, ne quis quacunque presumptione temeraria predicta bona ab ecclesia memorata distrahere vel alienare presumat. Si quis autem eo suadente, qui genus humanum gaudet in peius abire, hoc attemptare presumpserit, indignationem Dei omnipotentis et nostri anathematis vinculum se noverit incursurum. Huius rei testes sunt: Burchardus maioris ecclesie nostre canonicus et prepositus in Jecheburg, Johannes sancte Marie canonicus, Wernerus de Amforde, Fredericus de Oberg, Gardolfus de Hademersleve, Gevehardus dapifer noster, Anno de Cattenstide, Alvericus de Danstide, Siffridus de Pesekendorp, Kunemannus de Badesleve, Bruno de Aspenstide, Hermannus de Merica, et alii quam plures. Acta sunt hec Alvensleve, anno Domini m.cc.xvj, indictione quarta. Et ne in posterum super hac donatione legitima aliquid habeat ambiguum, hanc paginam inde conscribi et duorum sigillorum impressione, nostri videlicet et prefati comitis Siffridi, ad veritatis evidentiam fecimus insigniri. Datum Alvensleve per manum Tiderici notarii nostri, anno consecrationis nostre sexto.

Aus dem Copial. Halberst. miscell, (no. CIV) im Staatsarchive zu Magdeburg. - Wegen ind. iiij vor September ausgestellt.
Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 23. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_023.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)