1226. (Januar-September.) Halberstadt. Bischof Friedrich II von Halberstadt schlichtet schiedsrichterlich einen Streit zwischen dem Propst Elger von St. Simon und Judas zu Goslar und den Einwohnern von Gross-Giersleben über das Kirchenpatronat in letzterem Orte.
In nomine sancte et individue trinitatis Fridericus Dei gratia Halberstadensis episcopus in perpetuum. Quecunque inter partes dissidentes ad bonum pacis et concordie nobis mediantibus fiunt ordinata, iustum est, ut ea valido nostre firmitatis munimine roboremus, ut semper firma sint et novis surgentibus retractari non valeant ullo modo. Noverint igitur universi Christi fideles tam presentis temporis quam futuri, quod, cum inter dilectum in Christo Elegerum prepositum ecclesie beatorum apostolorum Symonis et Jude in Goslar ex una et cives de maiori Hersleve ex parte altera super institutione sacerdotis ecclesie de Hersleve diu controversia fuisset habita et in nostra sinodo sepius hinc inde tractata preposito affirmative dicente, ius patronatus de iure et ratione ad ipsum specialiter pertinere, civibus vero in contrarium allegantibus et dicentibus, liberam se a suis progenitoribus electionem habere, tandem super hac lite penitus amputanda nos de communi consensu arbitrum elegerunt fideliter promittentes, quod omnem ordinationem nostram de hac causa ratam haberent et firmiter observarent. Nos autem in hunc modum acceptantes arbitrium secundum Domini et nostram conscientiam arbitrando statuimus, ut cives predicti tantum hac sola vice, quemcunque vellent, sibi elegerint sacerdotem, qui et in continenti in persona Rainardi sacerdotis concorditer convenerunt. Postquam autem ipse viam universe carnis ingressus fuerit vel locum quocunque contingente casu mutaverit, statim ius patronatus ecclesie de Hersleve ad predictum Elgerum prepositum suosque successores, prepositos qui in ecclesia supradicta beatorum apostolorum pro tempore successerint, omni questione precisa libere revertetur et in eorum potestate perpetualiter permanebit ita, quod cives electionem amplius non habebunt nec aliquid in ea sibi iuris poterunt vindicare nec contra institutionem prepositi vel personam a preposito institutam aliquam contradicendi vel obiiciendi habeant potestatem. In hunc modum ad bonum pacis et concordie partes revocavimus dissidentes, et placuit utrobique. Huius rei testes sunt: magister Johannes sancte Marie prepositus, Anno cellerarius, Richardus sacerdos et maioris ecclesie canonici, Lentfridus vicarius noster, Hermannus et Wichardus canonici Walbicenses, Wernerus de Guscht, Jordanus Isenborde, Alvericus camerarius, et alii quam plures.
Anno dominice incarnationis m.cc.xxvj, indictione xiiij. Et ne inposterum super premissis dubium aliquod habeatur, hanc paginam inde conscriptam sigillique nostri impressione signatam Eligero preposito suisque successoribus in testimonium validum erogamus, tam auctoritate episcopali quam et officio arbitri inhibentes, ne quis contra eam quocunque ausu temerario venire presumat. Datum Halberstad per manus Thiderici notarii nostri, pontificatus nostri anno xvj.
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 65. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_065.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
