Seite:DE CDA 2 206.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


278.

1262. December 7. Halberstadt. Bischof Volrad von Halberstadt überweiset dem Benedict (Schultheissen) von Ascharien ein Hoflehen in und bei Aschersleben.

Volradus Dei gratia Halberstadensis episcopus omnibus hanc litteram audituris eternam in Domino salutem. Ne facta nostra temporalia labantur cum tempore, solemus ea scripture testimonio et subscripcione testium perhennare. Noverint itaque Christi fideles presentis temporis et futuri, quod nos accedente consensu totius capituli nostri Benedicto de Ascharia, uxori sue et pueris ipsorum unum mansum exemptum a decima, decimam duorum mansorum et dimidii in campo Ascharie, allodium nostrum et aream solventem sex pullos in civitate Ascharie contulimus eo iure, quod hovelen dicitur, perpetuo possidenda cum omni iure. Huius rei testes sunt: Hermannus prepositus, Wicgerus decanus, Wedekindus de Nuwenborch, Hermannus scolasticus, Albertus de Aldenborch nostre maioris ecclesie canonici; layci vero Alvericus de Donstede pincerna, Heydenricus Busere, et alii quam plures.

Acta sunt hec anno Domini mo.cco.lxij, vij Idus Decembris. Et ut premissa omnia robur obtineant debite firmitatis et a nullo calumpniari valeant aut infringi, presentem paginam sigillo nostro et nostri capituli fecimus communiri, eam supradictis personis in testimonium sufficiens erogantes. Datum Halberstad, pontificatus nostri anno septimo.

Aus dem Halberstädter Copialbuche im Besitze des dortigen Domgymnasiums.


279.

(1262.) Die Gräfin Oda von Poppenburg bestätigt die Schenkungen ihrer Mutter Sophia von Hohenbüchen an das Kloster Mehringen.

Oda Dei gratia cometissa de Poppenborch universis hanc litteram audituris cupio notum esse, quod donationem, quam fecit mater mea Sophia de Alta Fago sanctimonialibus in Meringe1 renuntiando iuri suo, quod habebat in curia principali in ipsa villa Meringe et molendino prope eandem curiam posito, viginti octo areis expeditis, manso et dimidio, quem tenet Godefridus miles, et salicto, capellaque quoque in Nendorp cum suis pertinenciis, ratam habeo. Insuper gratum habeo et ratum, quicquid iam dictis monialibus a fratribus meis vel sororibus venditum fuerit vel collatum.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: das an einem Pergamentbande angehängt gewesene Siegel verloren. - Gedr: Beckmann Hist. d. F. Anhalt I. 407. - 1. S. no. 269 und 270. Die Urkunde ist allem Anscheine nach in demselben Jahre wie diese ausgestellt worden.
Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 206. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_206.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)