Seite:DE CDA 2 231.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


316.

1266. November 1 (12). Quellendorf. Graf Siegfried I von Anhalt schenkt dem Nonnenkloster zu Ankun vor Zerbst das Dorf Wreciz.

Sifridus Dei gratia comes de Anhalt universis presentes inspecturis litteras salutem cum sincero affectu. Quoniam ea, que geruntur in tempore, labuntur processu temporis, ut res nostris geste temporibus veniant in noticiam posterorum, sigillatis solent litterarum apicibus ac voce testium confirmari. Innotescat igitur tam presentibus quam futuris, quod nos in omnium remuneratorem bonorum aciem mentis convertentes sanctimonialibus Anchone Domino pie devoteque famulantibus donamus ob reverentiam perpetue ac gloriose Dei genitricis virginis Marie proprietatem ville nostre Wreciz dicte liberiate perpetua possidendam. Ne igitur huiuscemodi donatio a nobis solempniter facta ulla valeat calumpnia seu intervallo temporum infirmari, nos eandem litteris nostri munimine sigilli roboratis decrevimus stabilire. Prefate autem donationis testes sunt: dominus Burchardus de Barbuie nobilis homo, Conradus de Kotene, Fridericus et Otto fratres cognomine Slichtingi, Theodericus de Stene, Theodericus de Clequiz, Burchardus Monich, Arnoldus Knotte milites; Johannes notarius noster, et alii quam plurimi fide digni.

Acta sunt hec Qualendorph, anno incarnationis dominice mo.coco.lxovjo, Kalendis Novembris, proximo die post festum beati Martini episcopi et venerabilis confessoris.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: an rothen Seidenfäden angehängt das nur wenig beschädigte Siegel des Ausstellers (Taf VI. 1). Gedr : Beckmann, Hist. d. F. Anhalt I. 226. - Die Tagesdaten der Urkunde stimmen nicht mit einander überein. - In dorso steht von einer Hand des ausgehenden 14 Jahrhunderts: Wretitz desolata et ideo vacat.


317.

1266. Ascharien. Graf Heinrich II von Ascharien verleihet den Bürgern von Aschersleben dieselben Rechte, welche die Bürger von Halberstadt besitzen.

Nos Dei gratia Heinricus comes Ascharie et princeps de Anehalt omnibus, ad quos presens scriptum pervenerit, salutem in salutis auctore. Ut ea, que geruntur in tempore, ne simul labantur cum processu temporis, scripti indigent testimonio commendari. Hinc est quod ad instantiam et ad communem utilitatem dilectorum burgensium nostrorum de Ascharia iura talia, qualia burgenses Halberstadenses habere videntur, iam dictos nostros burgenses in omnibus casibus et articulis singulis volumus observare et quod secundum illa regantur et eisdem omni impedimento postposito libere perfruantur. Hanc vero donationem et collationem nos et nostri heredes in perpetuum nolumus permutare. Et ne cuiquam in posterum super hoc dubium aliquod valeat suboriri, sepe dictis nostris burgensibus presentem paginam ascribi fecimus et sigilli nostri munimine diligentius insignire. Datum Ascharia, anno Domini mo.cco.lxvj.

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 231. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_231.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)