nostra et consensu totius nostri capituli fecit et erexit conventualem, pio motus desiderio, canonicos instituendo inibi seculares, et ad huiusmodi fundationem donavit et
contulit liberaliter totam parrochiam matricem predicte civitatis cum omnibus suis filiabus et capellis, fructibus, iuribus, libertatibus et attinentiis ad predicta et scolas ibidem
integraliter cum omni utilitate et fructu ac libertatibus quibuscunque necnon proprietatem omnium curiarum, quas eiusdem ecclesie canonici sive vicarii inhabitando possident vel etiam inhabitando procedente tempore possidebunt, dummodo eedem curie
claustrali censeantur nomine et circa spatium iacens inter curias ante monasterium sint
contente. Insuper proprietatem illius spatii iacentis in medio ab iisdem curiis claustralibus circumscripti et easdem curias et spacium interiacens cum canonicis et vicariis
multa dotavit liberiate et emunitate, prout in litteris ab eodem duce super hoc traditis2 plenius continetur, volens ut decanus, qui pro tempore fuerit, curam recipiat parrochie civitatis predicte et ratione eiusdem administret archidiacono iura sua. Unde
a nobis idem dux devotissime supplicavit, ut predicta omnia et singula dignaremur auctoritate ordinaria confirmare et ea sub nostro banno et protectione nostra recipere
speciali. Sed cum a nobis petitur, quod iustum est et honestum, tam vigor equitatis
quam ordo exigit rationis, ut illud per sollicitudinem officii nostri ad debitum perducatur effectum. Eapropter legitimis precibus eiusdem domini ducis benignum prebentes
assensum ea omnia et singula rata habemus et omnes donationes predictas, iura, libertates, emunitates et exemptiones quaslibet auctoritate nostra in perpetuum confirmamus
et presentis scripti patrocinio communimus, recipientes in nostram protectionem specialem et bannum locum predictum cum personis et omnibus suis libertatibus, iuribus
et privilegiis quibuscumque, specialiter autem res et possessiones, que in presentiarum
possident vel etiam in futurum prestante Domino poterunt adipisci. Nulli ergo hominum liceat hanc confirmationis et protectionis nostre paginam infringere vel ei ausu
temerario contraire. Si quis autem hoc attemptare presumpserit, indignationem omnipotentis Dei et nostram ingratitudinem se noverit incursurum.
Datum Magdeburg, anno Domini m.cco.lxx, iijo Nonas Marcii, pontificatus nostri anno tertio.
1270. Juni 23. Magdeburg. Herzog Johann I von Sachsen bewidmet das Nicolaistift zu Aken mit verschiedenen Gütern zu Krüchern.
In nomine sancte et individue trinitatis amen. Johannes Dei gratia dux Saxonie, Angarie et Westfalie omnibus hanc litteram audituris in perpetuum. Cum omnes per primevi patris nostri prevaricationem proch dolor in culpam lapsi simus nec quisquam nostram mortis sententiam evitare valeat, expedit nobis, ut diem messionis extremum bonorum operum semine preparemus. Sciant igitur presentes et posteri nos de bona voluntate et expresso consensu fratris nostri karissimi domini Alberti ducis ob reverentiam
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 270. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_270.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
