Seite:DE CDA 2 309.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


nature saltem subsidia de propriis non queant facultatibus ministrari, venerabilis igitur dominus Brandeburgensis episcopus ad exhortationem fidelium, ut pia elemosinarum subsidia eidem domui largiantur, indulgentiarum prestitit auxilia, quomodo in suis continentur litteris, que sui sigilli karactere communivit, cumque sint nonnulli, qui crebro ex sua malitia bonorum conantur opera impedire, litteram presentem in tuitionem eidem domni dedimus, rogantes et monentes et per districtum nostre provincie demandantes, quatenus nuncios domui sepedicte attinentes promoventes potius quam eidem impedimento contrarii existatis, in hoc nostrum taliter affectum adimplentes, ne ad nos de quibuslibet querimonie referantur.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: das Siegel hat angehangen, ist aber verschwunden. Die ungefähre Ausstellung der Urk. lässt sich aus den no. 409 und 410 vermuthen.


429.

1274. Januar 5. In der Kirche des Klosters Marienstuhl (vor Egeln). Otto d. Ä. von Hadmersleben und seine Söhne Otto d. J., Bodo und Werner bewidmen zur Feier des Anniversariums von des jüngeren Otto verstorbener Gemahlin, der Gräfin Sophia von Anhalt, das Kloster Marienstuhl vor Egeln mit zwei Hufen Landes und einer Curie zu Hardesdorf.

In nomine sancte et individue trinitatis. Universis Christi fidelibus hanc litteram intuentibus nos Otto senior dictus de Hadmersleve necnon filii nostri Otto, Bodo et Wernerus presens scriptum perpetuo robore duraturum. Cum igitur pium sit locorum religiosorum utilitatibus intendere summeque felicitatis bonum in ecclesia Dei fore dinoscitur, lucris animarum insistere singoli suum circa hoc debent ordinare consilium, ut salutis eterne a se intuitum non excludant. Hinc est quod universis presentis littere inspectoribus notum esse cupimus, quod nos Otto senior et filius meus Otto una cum fratribus antedictis ac filiis suis Garduno et Ottone in honorem Domini nostri Jhesu Christi ac sancte Marie matris eius pro remedio anime Sophie bone memorie comitisse dicte de Anhalt, coniugis iam dicti filii mei, ad consolationem sanctimonialium sedis sancte Marie virginis in Egelen Domino ibidem iugiter famulantium duos mansos terre arabilis in Hardestorp cum curia inibi sita contulimns perpetuo iure libere possidendos, volentes igitur, ut de reditibus predictorum mansorum conventui matris Marie atque plebanis eodem anniversario advenientibus et missas rite celebrantibus albus panis, vinum et pisces a provisore prefate ecclesie administrentur. Huius rei testes sunt: dominus Gerhardus abbas de Monte sancti Johannis baptiste, Albero1 abbas de Ballenstede, Heidenricus abbas de Conradesburg, Fridericus comes de Valkenstein, et alii quam plures. Ne igitur presentis facti memoria a nostris successoribus aboleatur, sigilli nostri appensione presentem paginam dignam duximus roborari.

Acta sunt hec publice in ecclesia regine coeli, anno gratie millesimo ducentesimo septuagesimo quarto, Nonas Januarii.

Aus dem Copiale Halberstad. miscell. (no. CIV) im Staatsarchive zu Magdeburg. - 1. Fehlt im Mspt.
Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 309. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_309.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)