Seite:DE CDA 2 439.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


622.

1287. October 9. Langenstein. Bischof Volrad von Halberstadt stellt den Baarfüssermönchen zu Zerbst und Wittenberg für die Besucher und Wohlthäter ihrer Kloster einen Ablassbrief aus.

Volradus Dei gratia Halberstadensis ecclesie episcopus dilectis in Christo fratribus ordinis fratrum minorum in Scherwist et Wittenberg salutem et sinceram in Domino karitatem. Ob divinam reverentiam viteque vestre meritorum excellentiam delectamur vos prosequi dono gratie specialis, presertim in hiis, que salutem promovent animarum. Hinc est quod nos devotis vestris precibus annuentes omnibus Christi fidelibus vere penitentibus et confessis, qui in festis dedicationis ecclesiarum vestrarum et eorundem festorum anniversariis necnon in earundem ecclesiarum patronorum ac gloriose Marie virginis, beati Francisci confessoris1, qui sacri ordinis vestri exstitit institutor, sancti Antonii professoris eiusdem, sancte Clare virginis festivitatibus et octo diebus immediate sequentibus ad easdem ecclesias vestras causa devotionis accesserint, xlta dies et karenam misericorditer relaxamus presentibus vobis perpetuo valituris. Eandem relaxationem facimus illis, qui pro edificiis construendis vel aliis quibuscunque necessitatibus vestris manum porrexerint adiutricem, dum tamen diocesani episcopi voluntas accesserit et voluntas2.

Datum Langensteyn, anno Domini mo.cc.olxxxvijo, vijo Ydus Octobrum2, pontificatus vero nostri tricesimo quarto.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: von dem an einem Pergamentbande angehängt gewesenen Siegel ist nur noch ein Stück Wachs übrig. - 1. Orig: confessorum. - 2. So im Orig.


623.

1287. October 14. Halberstadt. Hermann von Blankenburg, Propst des S. Bonifaciusstiftes zu Halberstadt, bezeugt die Ueberlassung eines Waldes bei Wiesenrode an das Kloster Mehringen seitens seines mütterlichen Oheims, des Grafen Otto von Valkenstein.

Dei gratia nos Hermannus de Blankenburch, prepositus ecclesie sancti Bonifacii in Halberstat, omnibus hanc litteram inspecturis volumus esse notum, quod dilecti avunculi nostri Hinricus Halberstadensis ecclesie canonicus et Siffridus Hildensemensis fratres dicti de Valkensten nos suppliciter rogaverunt, quod donacionem sive contractum inter nobilem virum dilectum nostrum avunculum comitem Ottonem de Valkensten et abbatissam et conventum de Meringe, ordinis Cisterciensis, dyocesis Halberstadensis, pro silva iuxta villam dictam Widtzerode, quam strennuus miles Borchardus dictus de Ackenborch a comitibus de Valkensten tenuit iure pheodali, quam scilicet donationem sive contractum donando confirmaverant, dignaremur sigilli nostri munimine protestari, presertim cum sigillis propriis hucusque non sint usi. Cum autem nos ipsorum precibus deesse non possimus, ut tenemur ad petitionem ipsorum, donationem sive ratiabitionem contractus

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 439. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_439.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)