dat myn moder myt my en endracht make, darup ik wedder to er toch; wo dat schach, dat is luden wol wyttlyk unde do se starf, do moste ik dat hus buwen myt mynneme ghelde, des erien dat hadde se van redem ghelde vortheret also du lychtte wol wetest, dat se wol also grote koste helt also unse selyghe vader, des Got de sele hebben moet myt allen selen. Ok so heft my her Wolter wol ghesecht van deme ghelde, dat dy unse salyghe moder ghegeven heft, dat woltu hebben; mer du en wylt nycht van dynes mannes schult weten, dat he myner moder unde my schuldych blef bet dan 9 hundert nobelen, also ik dy wol eer ghescreven hebbe unde ok wol wetest, dat Ewert Znoyin van unser beder weghen in Vlanderen toch na unses vader dode an Hyllebrande ume dat vorghescreven gut. Dar Holste, Got hebbe de sele, jeghenwordych was dat Hyllebrant Ewerde lovede, he wolde uns de helfte myt den ersten int lant senden des her Wolter Roden lewendych is, Got sy ghelovet, unde andere vrunt, des Got de sele hebben mote myt allen selen. Io wo doch, dewyle dat her Wolter levet, wes dy daran schelet, dat machstu an em scryven. He is so gut man, he sal dy wol wedderscryven, wes em darvan wyttlyk is. Ok so wete suster, dat Ewert Znoyin de reyse van unser beder weghen nycht en dede myt hundert Rynsghen gulden, de wy em betalen moste. Darumme, leve suster, gyf my dat mynne erste, des ik doch lang untboren hebbe in dat 24 jar. Wes dat ik dy vorder plychtych sy, dat wyl ik dy allewege myt vruntscop don up dat dar ghene ede van en wallen up unse olderen unde unse vriunt, de dar vorstorwen synt. Wes dat ik dy sus doch mochte to vruntscoppen don, dat were en vyschen ofte an en gut schyppunt vlasses, dat beyt my to. Ik solde dy wol nu eynen drogen las ofte en achtendel unde butten gesant hebben, dat en geit hyr nycht wol to, also et wol wandages placht to donde, also dy Wolter Byschop wol segghen sal. Nycht mer uppe desse tyd. God late dy ghesunt an lyf unde an sele. Ghescreven des vrydaghes na sunte Byrytten in dem 33 jare.
Item so wete suster, dat du mynen vader unde moder bist eyne sware dochter ghewest unde my eyne sware suster. Hedde myr unse gut wedder to der hant ghekommen, so mochte ik en bestande man ghebleven hebben, dar ic nu en vordorwen man sy umme geworden myt mynen kynderen, dat wet Got wol. Ok so hebbe ik wol vornomen in vortyden van her Wolter, dat du eyne dochter woldest int kloster gheven der jar, do syn soen Hynryk dar was, des Got de sele hebben mote myt allen selen amen, de dy gaf van synes vaders weghen 10 gulden, dar he nycht van en wet ofte se dy to wyllen weren ofte nycht. Datsulwe is my ok weddervaren, dat ik dy sande by Klawes Sternberch, dar du nu dank vor sedest. Darumme so wet ik nycht, wat men dy senden sal, dat dy to danke sy. Hyrmede Gode bevolen to langer tyd.
Wilhelm Stieda (Hrsg.): Briefwechsel Hildebrand Veckinchusen. S. Hirzel, Leipzig 1921, Seite 426. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Briefwechsel_Hildebrand_Veckinchusen_426.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
